Kontent qismiga oʻtish

Mirzajon Baykeyev

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Mirzajon Kuramshiyevich Baykeyev
tatarcha: Мирзаҗан Хөррәмсә улы Байкиев
Tavalludi 1968-yil
Baykeyevo qishlogʻi Krasnoslobod tumani, Penza viloyati, Rossiya imperiyasi
Vafoti 31.01.1942
Leningrad (hozirgi Sant-Pererburg)
Fuqaroligi Rossiya Imperiyasi, Russian Republic, Rossiya SFSR va SSSR
Kasbi haykaltaroshi, restavrator

Mirzajan Kuramshiyevich Baykeyev (tatarcha: Мирзаҗан Хөррәмсә улы Байкиев; 1868-yil, Baykeyevo qishlogʻi Krasnoslobod tumani, Penza viloyati, Rossiya imperiyasi — 1942-yil 31-yanvar, Leningrad, SSSR) — rus va sovet haykaltaroshi, restavrator. Birinchi tatar professional haykaltaroshi sifatida tanilgan.

1868-yilda Penza viloyatidagi tatar qishlogʻida tugʻilgan. 17 yoshida u Sankt-Peterburgga ishlash uchun keldi va u yerda haykaltarosh M.A.Chijov ustaxonasiga ishga kirdi. Haykaltaroshlikka qiziqish tufayli, u 1893-yilda Baron Stiglitz nomidagi markaziy texnik chizmachilik maktabini tamomlagan. Taʼlimni yakunlagach, u Davlat Ermitaj muzeyiga ishga joylashdi va u yerda 30 yildan ortiq haykaltarosh-restavrator boʻlib ishladi. U muzey kolleksiyasidan koʻplab haykaltaroshlik asarlarini qayta tikladi, Birinchi jahon urushi va fuqarolar urushlari davrida eksponatlarni evakuatsiya qilishda qatnashdi. Shu bilan birga, modellashtirish bilan ham shugʻullangan, uning eng mashhur asarlari Sh.Marjoniy, G.Toʻqay, I.Gasprinskiy, F.Amirxon, M.Vaxitov byustlaridir. 1928-yilda unga „Mehnat Qahramoni“ unvoni berilgan. Ikkinchi Jahon urushi boshlanganidan soʻng, u Ermitaj qimmatbaho buyumlarini uchinchi evakuatsiya qilishda qatnashdi va 1942-yilda Leningrad qamali vaqti sodir boʻlgan dushman bombardimonlari ostida vafot etdi.

Tarjimai hol

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Mirzajon Kuramshiyevich Baykeyev 1868-yilda Penza viloyatining Baykeyevo qishlogʻida tugʻilgan[1][2] [3]. Otasi ismining yozilishi turlicha — Kurmashinovich va Kuramshimovichdan Kuramshovich va Xuramshevichgacha [4][1][5]. Kambagʻal dehqon oilasidan[6][7]. U islom qonunlarini bilgan [8], oʻzi tugʻilib oʻsgan qishlogʻi maktabida[2], boshqa manbalarga koʻra madrasada[7] tahsil olgan. U bolaligidan loydan hayvonlarni haykalini yasashni yaxshi koʻrardi va madaniyat markazlaridan uzoqda oʻsgan boʻlsa ham[9] sanʼat bilan shugʻullanadi[8]. Yoshligida u qishlogʻidagi oʻz xoʻjaligida ishlagan[10].

Otasining vafotidan soʻng, 17 yoshida u ish izlab Sankt-Peterburgga keldi va u yerda rassom-haykaltarosh M. A. Chijovning ustaxonasida bola (xizmatkor) kabi yollanma ishchi sifatida ishga joylashdi. U oʻzi dehqonlardan boʻlib, Baykeyevga doimiy ish haqini tayinladi va uning kelajakdagi taqdirida muhim rol oʻynadi[7][2][3]. Yigitning badiiy qobiliyatini, mehnatsevarligi va haykaltaroshlikka boʻlgan qiziqishini koʻrib, Chijov Baykeyevni Baron Stieglitzning Markaziy texnik chizmachilik maktabiga oʻqishga taklif qildi, u 1893-yilda chizmachilik va modellashtirish boʻlimini tugatdi[1][7][2]. Xuddi shu maktabni tugatgan Baykeyevdan keyin tatarlardan ikkinchi rassom K. S. Devletkildeev[11][9] edi. Taʼlim olgandan soʻng, 1892-1895-yillarda Baykeyev Sarskoe Selodagi Ketrin saroyida haykaltarosh-restavrator boʻlib ishlagan[12][2], 1895-1897-yillarda esa Chijovning Narva va Vilnadagi restavratsiya ishlari boʻyicha yordamchisi boʻlgan[1][13].

1894-1906-yillarda U Chijov[14][7] tomonidan tayinlangan Davlat Ermitajida „Kerak boʻlganda kun boʻyi marmar“ edi. 1906-yildan boshlab u restavratsiya ustaxonalarida[4][1], 1908-yildan esa uning rahbari Chijov boshchiligidagi haykaltaroshlik ustaxonasida shogird yordamchisi[14][7]. 1918-yilda Qoʻriqchilar kengashining iltimosiga binoan restavrator yordamchisi, 1926-yilda esa haykaltarosh-restavrator [14][7]. 1928-yilda Ermitaj ijodiy faoliyatining 35 yilligini va Baykeyevning 60 yilligini sharaf bilan nishonladi [15][7] [2]. Keyin Ermitaj muzeyining iltimosiga binoan va Tatar ASSR Xalq taʼlimi komissarligining roziligi bilan haykaltaroshga „Mehnat Qahramoni“ unvoni berildi[7][10][3]. 1929-yilda Baykeyev „Oʻz lavozimlarida ilmiy-tadqiqot ishlarini olib boruvchi tadqiqotchi“ [16][7] sifatida ikki oylik taʼtil oldi va 1932-yilda U shaxsiy iltimosiga binoan Ermitajdan ishdan boʻshatildi[14]. Oʻsha yili u SSSR Fanlar akademiyasining Antropologiya va etnografiya muzeyiga restavrator va tayyorlovchi-haykaltarosh boʻlib ishga kirdi va 1936 yildan u yerda shartnoma asosida ishladi [17] .

Baykeyev oilasi bilan, taxminan. 1910-yillar

1914-yilda Birinchi Jahon urushi boshlanganidan soʻng, nemis qoʻshinlarining hujumini hisobga olgan holda, u Ermitaj kolleksiyalarini Moskvaga evakuatsiya qilishda ishtirok etdi, eksponatlarni shaxsan toʻpladi va kuzatib bordi. 1918-yilda, fuqarolar urushi paytida, u Muvaqqat hukumat uni chet elga olib ketishining oldini olish uchun kolleksiyani ikkinchi marta evakuatsiya qildi va 1920-yilda Moskva Kremlidan Ermitajga eksponatlarning qaytarilishini nazorat qildi. Direktor S. N. Troinitskiy taʼkidlaganidek, "oʻrtoq V.V. Baykeyev bu katta va mas’uliyatli ishni ogʻir urush sharoitida kamdan-kam vijdon va ajoyib mahorat bilan bajarishga muvaffaq boʻldi . 1941-yilda, Ulugʻ Vatan urushi boshlanganidan soʻng, Baykeyev, yoshi katta boʻlishiga qaramay, Moskvaga toʻplamlarni uchinchi evakuatsiya qilishda ishtirok etdi, u yerga milliondan ortiq eksponatlar yuborildi, qolganlari koʻmilgan[7] yertoʻlalarga yashirilgan.[7][3].

Mirzajon Kuramshiyevich Baykeyev 1942-yil 31-yanvarda qamalda qolgan Leningradda dushmanning bombardimon qilinishi paytida, Ermitaj kolleksiyalarini saqlab qolish bilan shugʻullanayotganda, ularni muzeyga toʻliq qaytishini koʻrmasdan vafot etdi[1][7][3]. Baykeyev Ermitajda 37 yil ishladi[15], besh qizi qoldi [10][3], ulardan biri blokadada vafot etdi[18], nabirasi esa frontda bedarak yoʻqoldi[15] . Baykeyev Volkovskiy qabristonining musulmon boʻlimiga dafn qilindi[15]. U Polyustrovskiy prospektida, 1-uyda yashagan[18]. Oilasi evakuatsiya qilingandan soʻng, Baykeyevning uyi vayron qilingan va oʻtin uchun ishlatilgan[9], uning haykaltaroshlik ishlari esa izsiz yoʻqolgan[15].

Ijodkorlik eskizi, restavratsiya ishlari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Marjoniy byusti, 2018-yil

U rus-yevropa maktabi ruhida oliy maʼlumot olgan birinchi tatar professional haykaltarosh va restavratori [19][1][20][21]. Faqat bir necha oʻn yillar oʻtgach, uni insoniy modellashtirishda S.Oxun va B.Urmanche kuzatib bordilar, ular uzoq vaqt davomida tatar haykaltaroshligi klassik sanʼatining asoschilari hisoblangan[7][20]. Eng muhimi, Baykeyev oʻzining XX asr tatar milliy madaniyati namoyandalarining haykaltarosh portret galereyasi bilan mashhur[6][7], sanʼatshunos S.M.Chervonnaya esa uning asarlari „zerikarli“ ekanligini taʼkidladi, chunki ular anatomik gipsda[21] va T N. Krivosheeva yuz xususiyatlarining baʼzi assimetriyasiga ishora qildi[5]. Baykeyev Sh.Marjoniy, G.Toʻqay, I.Gasprinskiy, F.Amirxon, M.Vaxitovlarning haykaltaroshlik gipsli portretlarini yaratgan.

Oʻsha paytda u Tatariston Respublikasi bilan ijodiy aloqalarni davom ettira boshladi [13], lekin u yerda hech qachon yashamagan [22], lekin u taniqli edi [23] va baʼzi manbalarga koʻra, Qozonga tez-tez tashrif buyurgan[7]. 1922-yilda Qozondagi Vaxitovskaya (sobiq Yunusovskaya) maydonida uni shaxsan tanigan Baykeyev tomonidan yasalgan yarim uzunlikdagi Vaxitov haykali oʻrnatildi — ammo u uzoq vaqt turmadi, Stalin davrida[7] demontaj qilindi va vayron qilindi.[7][21][3]. Shuningdek, Baykeyev ushbu asarning bir nusxasini Boshqirdiston gazetasi tahririyatiga taqdim etgani xabar qilingan[10][5] . Baykeyev ijodida markaziy oʻrinlardan birini Toʻqay obrazi egallagan[24], haykaltarosh tomonidan shoir byustlaridan birining nodir fotosurati saqlanib qolgan[7]; baʼzi maʼlumotlarga koʻra, 1916-yilda Baykeyev Toʻkayga haykaltaroshlik qilgan birinchi haykaltarosh boʻlgan[25][26]. U G.Ibrohimovga haykal yaratishni ham rejalashtirgan[7][3]. 1939-yilda Marjoniyning gipsli byusti „M. Baykeev. 1926-yil“ TASSR Markaziy muzeyi tomonidan sotib olingan [1][7]. T.N.Krivosheyevaning soʻzlariga koʻra, Baykeyevning ushbu asari Marjoniyning darslikdagi tasvirlaridan, qandaydir tarzda Urmanche tomonidan farqlanadi. Baykeyevskiy byusti hajmi kichikroq, u yanada samimiy. Marjoniy sharqona liboslarda, salla va xalatda, o‘ziga xos soqolli, ko‘zlarida ayyorlik namoyon, psixologik xususiyatlarida esa sharq hikoyatchilariga o‘xshash iliq ruhiy soddaligi bilan ajralib turadi[5].

Baykeyev Canovaning „Cupid and Psyche“ asarida, 1928-yil

Ermitajning restavratsiya ustaxonalarida u M.A.Chijov, L.V.Shervud va O.F.Valdgayerning nazorati ostida ishlagan restavratsiya ishlari, xususan, notoʻgʻri qoʻshimchalarni olib tashlagan[16][27][7]. U muhim ishlari uchun Leningraddagi yagona restavrator hisoblangan, shu bilan birga kurator vazifasini bajargan, koʻrgazmalar tashkil etgan, eksponatlarni tasvirlagan, qadimiy va sharq haykaltaroshlik kollektsiyalarini toʻldirgan [7][3]. Saqlashda Baykeyev qoʻli boʻlgan eksponatlarning hajmi va ahamiyatini oʻlchash yoki hisoblash mumkin emas[10], uning muzeydagi faoliyati rus madaniyati uchun katta ahamiyatga ega[5].

Baykeyev oʻz davrining eng faol restavratorlaridan biri edi[16], shuning uchun Pavlovskdagi Ermitaj arxeologik qazishmalaridan soʻng[27], u yerda topilgan singan antiqa haykal va yunon idishlarini[4] tikladi.Podshoh uyidagi Yekatirina saroyi tashqi tomonida joylashgan 120 ga yaqin kariatida (ayol figurasi tasvirlangan haykal) haykallarini tikladi[7]. Shuningdek Donatelloning "Амур[it] " va Buazoning „Qiz haykali“ [4], Kanova tomonidan yaratilgan „Tavba qiluvchi Mariya Magdalina“ va „Amur va Psixiya“ haykallari Ermitaj kolleksiyalaridan[4], Misrshunoslik kolleksiyalari[28], yopishtirilgan singan tosh relyeflar [4], terakotadan yasalgan haykalchalar va vazalar[4], shuningdek, notoʻgʻri qoʻshimchalarni demontaj qilishda ishtirok etgan., xususan, miron tipidagi Afina haykalidan Pergamon uslubining boshi va qoʻllari, Dionisning boshi va oʻng qoʻli Iriniya haykalidan zaytun novdasi bilan yunon-arxaik tipdagi bosh. maʼbuda Isisning Rim haykali, ularga mos kelmaydigan torsolardan Demosfen va Sokratning boshlari [16].

Baykeyev ishda

Sanʼatshunoslarning fikricha, tatar xalqining tasviriy sanʼat borasidagi madaniy qoloqligi inqilobdan oldingi davrda yaqqol ko‘zga tashlanadi, bunga sabab tatarlardan bir necha kishigina badiiy sohada ijod qilganligi misol boʻla oladi[29][19][19][30]. Baykeyev, yakka rassom sifatida, tatar jamiyati tomonidan noaniq qabul qilingan, unda Musulmonlarning san'at haqidagi tasavvuri[en] hukmron boʻlgan shaxsni tasvirlashni taqiqlagan. Shunday qilib, haykaltaroshning ishi Sankt-Peterburg musulmon jamoasi tomonidan qoralandi, imondoshlari uni „xoch chizish“ („tare yasauchy“) deb atashdi, Baykeyevni oʻz xalqidan boʻlgan ofitsiantlar, shuningdek, savdogarlar chetlab oʻtishdi. Koʻrinishidan, u musulmon birodarlarining tanqidlarini alam bilan qabul qilgan va zamondoshlarining soʻzlariga koʻra, oxir-oqibat oʻz kasbini „munosibroq“ kasbga oʻzgartirmoqchi boʻlgan. Biroq tez orada Baykeyev jadidchilik peshvosi, ilohiyot olimi M. Bigeyevga murojaat qiladi, u esa sanʼatdagi islom qonunlarining dushmani boʻlib, haykaltaroshdan maʼnaviy yukni olib tashlab, uning badiiy faoliyatini tasdiqlovchi fatvo beradi[7][2][2] .

Baykeyev Qozon tatarlari boʻlmaganligi va Qozondan tashqarida ishlaganligi sababli, milliy madaniyatning birligi va haykaltaroshning tatar sanʼati uchun katta ahamiyatiga qaramay, u zamonaviy Tatariston hududida juda kam eʼtibor qozondi[7][21][31]. Baykeyevning hayoti va ijodiy yoʻli toʻgʻrisida juda kam dalillar mavjud[23][7], tatar matbuotida faqat bir nechta nashrlar mavjud[7]. Aynan B. Urmanche Baykeyev nomini tatar sanʼati tarixiga kiritgan, u 1929yilda arab tilidagi " Beznen yul " jurnalida Leningraddagi haykaltarosh bilan uchrashuv haqidagi hikoyasini, . repressiyalar tufayli 1960 yilda — keyin esa uzoq tanaffusdan soʻng "Adabiyot kengashi " jurnalida maqolasini[32][7][21] eʼlon qilgan. Yana bir qancha maʼlumotlarni keltirish mumkin, masalan, dramaturg R.Ishmurot ham 1920-yillarda Baykeev bilan uchrashuvi haqidagi xotiralarini qoldirgan, uning maqolasi ham 1928-yilda „Beznen yo‘l“ jurnalida chop etilgan[10][7][8].

Vaxitov haykali, 1920-yillar

"Madaniy armiyamiz hali katta emas. Bu boradagi har qanday yutuq madaniy boyligimizni oshiradi. Binobarin, Mirzajon ogʻaning tasviriy sanʼat sohasidagi faoliyati biz uchun qimmatli va quvonchli". Urmanche Baykeyev haqida, 1929-yil.

Kelajakda uzoq vaqt davomida haykaltarosh haqida hech kim tilga olmadi, sanʼatshunoslar u haqida yozmadilar, Baykeyevning nomi sovet rassomlarining bio-bibliografik lugʻatlariga kiritilmagan, yuqoridagi maqolalarni faqat soʻzlovchilar oʻqishi mumkin edi. Tatar tili, hatto undan keyin ham arab yozuvida — faqat 21-asrning boshlarida keng ommani tanishtirish uchun ular zamonaviy tatar va rus tillariga tarjima qilingan [7] [21]. Oʻshandan beri vaziyat oʻzgardi va Baykeyev ijodi haqidagi hikoyalar bilan bir qator sanʼatshunoslik tadqiqotlari nashr etildi[7][21]. Uzoq vaqt davomida Baykeyevning bitta fotosuratini topishning iloji boʻlmadi, ammo 2014-yilda ular, shu jumladan usta ish joyida qoʻlga olingan fotosuratlar ham topildi[7].

Eslatmalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Хасанов 2002.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Габдрафикова 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Фарит Хабибуллин. „Неоконченный портрет на фоне Эрмитажа“. Газета «Республика Татарстан» (26 августа 2006). Qaraldi: 9 июня 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Горелова 2000.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Кривошеева 2013.
  6. ↑ 6,0 6,1 Червонная 2008.
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 7,13 7,14 7,15 7,16 7,17 7,18 7,19 7,20 7,21 7,22 7,23 7,24 7,25 7,26 7,27 7,28 7,29 7,30 7,31 7,32 Кривошеева 2010.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Биктимирова 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Теляшов 2003.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Ишморат 2006.
  11. ↑ Веймарн, Шантыко 1981.
  12. ↑ Хасанов 1998.
  13. ↑ 13,0 13,1 Валеева-Сулейманова 2016.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Сотрудники 2004.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Теляшов 2005.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Лебель 1990.
  17. ↑ „Байкеев Мерзаджан Курлами (Хурамшевич)“. Архив Российской академии наук. Qaraldi: 1 июля 2022.[sayt ishlamaydi]
  18. ↑ 18,0 18,1 „Байкеев Мирзаджан Курамшинович“. Российская национальная библиотека. Qaraldi: 1 июля 2022.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Файнберг 1983.
  20. ↑ 20,0 20,1 Кривошеева 2014.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 Червонная 2014.
  22. ↑ Аминов 1997.
  23. ↑ 23,0 23,1 Червонная 1978.
  24. ↑ Кривошеева 2006.
  25. ↑ Мәһдиев 1975.
  26. ↑ Дусаева, Гиматдинова 2017.
  27. ↑ 27,0 27,1 Яхонт 2009.
  28. ↑ Пиотровский 1995.
  29. ↑ Рәми 1966.
  30. ↑ Вахитов и др. 1986.
  31. ↑ „Тәэминә Биктимерова: Кемгә кизәнәбез, яки Мәрҗанигә һәйкәл куюга каршы кешеләргә җавап“. Andoza:Нп5 (11 dekabrya 2018). Qaraldi: 9 iyunya 2022.
  32. ↑ Султанбеков 2003.

Adabiyot

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Havolalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirzajon_Baykeyev&oldid=5339193" dan olindi