Pyotr Sheglov
| Sheglov Pyotr Vladimirovich | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
1932-yil 4-sentyabr Toshkent, OʻzSSR, SSSR |
| Vafoti |
2001-yil 19-dekabr (69 yosh) Rossiya Federatsiyasi, Moskva |
| Fuqaroligi | Rossiya |
| Sohasi | Astronomiya |
| Institutlar | Moskva davlat universiteti |
Sheglov Pyotr Vladimirovich (1932-yil 4-sentyabr, Toshkent shahri[1] – 2001-yil 19-sentyabr, Moskva shahri[1]) – sovet va rus astronomi, amaliyotchi astrofizik. Fizika-matematika fanlari doktori, professor. P. K. Sternberg nomidagi davlat astronomiya instituti bosh ilmiy xodimi.
Hayoti[tahrir | manbasini tahrirlash]
Pyotr Sheglov 1932-yil 4-sentyabrda Toshkent shahrida olimlar Vladimir Petrovich Sheglov va Olga Mixaylovna Sheglova oilasida tugʻilgan.
1954-yilda Moskva davlat universitetining mexanika-matematika fakultetini imtiyozli diplom bilan tugatgan.
„8000-12000 Å toʻlqin uzunligi mintaqasidagi baʼzi astronomik obʼektlarni fotometrik oʻrganish[2][3]“ mavzusida nomzodlik dissertatsiyasini himoya qilgan. Keyinchalik, 1958-yilda I. S. Shklovskiy rahbarligida DAI radioastronomiya kafedrasi xodimi boʻlgan. 1960-yildan katta ilmiy xodim, 1993-yildan Davlat inspektsiyasi bosh ilmiy xodimi lavozimida ishlaydi. 1970-yilda „Tasvir kuchaytirgichlari yordamida gaz tumanliklari va tungi osmonni interferometrik oʻrganish“ mavzusidagi doktorlik dissertatsiyasini himoya qiladi[4][5]. 1988–1993-yillarda Ilmiy fotografiya va fotoelektr qabul qiluvchilar laboratoriyasiga rahbarlik qilgan. 1992-yilda professor darajasini olgan.
Pyotr Sheglov 2001-yil 19-dekabrda Moskvada vafot etgan.
Ilmiy faoliyati[tahrir | manbasini tahrirlash]
1950-yillarning boshlarida uning ilmiy faoliyati V. I. Krasovskiy tomonidan suratga olishning kontakt usulini ishlab chiqishga yoʻnaltirilgan edi. Shu vaqtdan boshlab P. V. Shcheglov asboblar yaratish va astronomik kuzatishlarning axborot mazmunini oshirishning yangi usullarini ishlab chiqish bilan shugʻullanadi.
Sheglov astrofizik kuzatishlar bilan bir qatorda yangi astronomik rasadxonalar uchun joylarni tanlash maqsadida astroiqlimni oʻrgangan. Uning rahbarligida 1967–1971-yillarda Tojikistondagi ikkita alohida togʻ choʻqqilari – Sanglok va Minchukur ideal astroiqlimga ega boʻlgan joylar maqomi tasdiqlangan. Ushbu maqsadga erishish uchun Sheglov tomonidan ishlab chiqilgan fotoelektrik qurilma atmosfera buzilishlarining miqdoriy xususiyatlarini olish uchun ishlatilgan.
Moskva davlat universiteti fizika fakultetining Astronomiya kafedrasida „Amaliy astrofizikaning qoʻshimcha boblari“ va „Astrofotometriyaga kirish“ kurslarini oʻqigan. Shuningdek, u astronomiya boʻyicha birinchi kurs talabalari uchun umumiy seminarlar olib boradi. Uning toʻqqiz nafar shogirdi nomzodlik dissertatsiyasini himoya qilib, baʼzilari fan doktori boʻlgan. 120 dan ortiq ilmiy ishlar, ikkita monografiya muallifi. Astronomiya tarixiga oid bir qancha asarlar yozgan. Sheglov Presnyadagi yoʻl politsiyasining eski binosidagi rasadxonani qayta tiklash uchun koʻp harakat qiladi. Hozirda esa u fan tarixining haqiqiy muzeyiga aylangan.
Xalqaro astronomiya Ittifoqi (XAI) aʼzosi. 1958-yilda Moskvada boʻlib oʻtgan IAU X Kongressining tashkiliy qoʻmitasida ishlagan.
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ 1,0 1,1 „Щеглов Пётр Владимирович“ (ru).
- ↑ Щеглов П. В.. Фотометрическое исследование некоторых астрономических объектов в области длин волн 8000-12000 Å: Диссертация на соискание учёной степени кандидата физико-математических наук, 01.00.00, М., 1957.
- ↑ Щеглов П. В.. Фотометрическое исследование некоторых астрономических объектов в области длин волн 8000-12000 Å: Автореферат диссертации на соискание учёной степени кандидата физико-математических наук, М., 1957.
- ↑ Щеглов П. В.. Интерферометрическое исследование газовых туманностей и ночного неба с применением усилителей изображения: Диссертация на соискание учёной степени доктора физико-математических наук, 01.00.00, М., 1970.
- ↑ Щеглов П. В.. Интерферометрическое исследование газовых туманностей и ночного неба с применением усилителей изображения: Автореферат диссертации на соискание учёной степени доктора физико-математических наук, М., 1970.