Abdul Muiz

Abdul Muiz — (1886 – 1959) indoneziyalik yozuvchi, jurnalist va millatchi edi. U Indoneziyaning Gollandiyadan mustaqil bo'lishini himoya qilgan. U prezident Sukarno tomonidan milliy qahramon unvonini olgan birinchi shaxs edi.

Biografiyasi

1886 yilda G'arbiy Sumatra[[]]ning Sungai Puar shahrida Minangkabauning etakchi a'zosi oilasida tug'ilgan Muis g'arbiy ta'lim oldi va sog'lig'i yomonligi sababli maktabni tark etishga majbur bo'lgunga qadar Jakartada uch yil tibbiyotni o'rgandi. Muis jurnalistikaga oʻtishdan va 1912-yilda asos solgan Kaoem Moeda kabi millatchi nashrlarda ishtirok etishdan oldin birinchi marta davlat xizmatida ish topdi. U Indoneziyadagi Gollandiya aralashuvini qattiq tanqid qilgan oʻzining shiddatli maqolalari bilan mashhur boʻldi. Masalan, golland tilidagi De Express gazetasida chop etilgan insholarda gollandlarning indoneziyaliklarga nisbatan munosabati keskin tanqid qilingan. Birinchi jahon urushi davrida u Hindiston uchun katta avtonomiya uchun harakatda faol ishtirok etgan va Comité Indië Weerbaar (Hindiston Mudofaa qo'mitasi) delegatsiyasi a'zosi edi. Taxminan bir vaqtning o'zida u "Sarakat Islom" (Islom Ittifoqi) ga qo'shildi, tashkilotning faol a'zosiga aylandi va tezda saflarda ko'tarildi va Niderlandiya[[]] parlament tizimida Indoneziya uchun to'g'ridan-to'g'ri vakillik olish bo'yicha muzokaralarda uning Niderlandiyadagi vakili bo'ldi. . 1920 yilda u Volksraad (Xalq Kengashi) a'zosi etib tayinlandi, keyinchalik u yarim qonun chiqaruvchi assambleyaga aylandi. Bu organ aʼzolari orasida taniqli millatchi yetakchilar doktor Tjipto Mangoenkoesoemo, H.O.S. Tjokroaminoto, doktor Sem Ratulangi, M.H. Thamrin, Wiwoho, Sutardjo Kartohadikusumo, Doktor Radjiman va Soekardjo Wiryopranoto. Muis Gollandiya ma'muriyati bilan bir necha bor muammoga duch keldi. U 1919 yilda Shimoliy Sulavesida Gollandiyalik nazoratchining o'ldirilishi ortidan, Muis u yerda nutq so'zlaganidan so'ng hibsga olingan. Ko'p o'tmay, 1922 yilda u Yogyakartada norozilik namoyishini o'tkazdi va hibsga olindi va G'arbiy Yavaning Garut shahrida uch yil muddatga qamaldi. 1920-yillarning oxiridan boshlab Muis oʻz eʼtiborini siyosatdan ijodiy yozishga oʻtkazdi va 1927 yilda “Balai Pustaka” davlat nashriyoti bilan yozishmalarni boshladi. Muis o‘zining 1928-yilda nashr etilgan “Salah Asuhan” (“Noto‘g‘ri tarbiya”) nomli birinchi romanida Hanafiy va Korrining fojiali hikoyasida irqiy va ijtimoiy kamsitish muammosini tasvirlagan. G'arbga yo'naltirilgan hanafiylar va shiddatli, liberal Korri an'anaviy qadriyatlarga rioya qilish yoki G'arbning zamonaviylik tushunchalarini qabul qilishni tanlashda mustaqillikka qadar Indoneziya duch kelgan ziddiyatni ifodalaydi. Roman uning eng mashhur asarlaridan biri, shuningdek, zamonaviy Indoneziya fantastikasining eng mashhur asarlaridan biri sifatida tasvirlangan. Roman 2009 yilda Balay Pustaka tomonidan nashr etilgan Indoneziya madaniy merosi seriyasiga kiritilgan bir qancha Indoneziya klassikalaridan biri edi va 2010 yilda ingliz tiliga tarjimasi (Hech qachon Tven) Fondning Zamonaviy Indoneziya qismi sifatida Lontar fondi tomonidan nashr etilgan. Seriya. Muis shuningdek, 1932 yilda nashr etilgan "Pertemuan Jodoh" ("Taqdirlangan nikoh hamkorlari") va Indoneziya tarjimasida to'rtta romanni ham nashr etdi. U umrining so‘nggi qismini Bandungda o‘tkazdi va Bandung texnologiya institutini tashkil etishda ishtirok etdi. Mustaqillikdan so'ng u Persatuan Perjuangan Prianganga asos soldi, uning asosiy maqsadi G'arbiy Java va sundanlarning rivojlanishi edi. Muis 1959 yilda Bandungda vafot etdi va bugungi kunda Indoneziya tarixidagi muhim ozodlik kurashchisi sifatida ko'riladi. 1959 yilda uning millatchilik ishiga fidoyiligi e'tirof etilgani uchun Prezident Sukarno unga milliy qahramon nomini berdi.

Tanlangan adabiyotlar

• Salah Asluhan (Noto'g'ri tarbiya) Jakarta: Balai Pustaka, 1928 • Pertemuan jodoh (Taqdirlangan nikoh hamkorlari) Jakarta: Balai Pustaka, 1932 • Surapati, Jakarta: Balai Pustaka, 1950 • Hendak Berbakti, Jakarta, 1951 • Robert Anak Surapati, Jakarta: Balai Pustaka, 1953