Acca Larentia

Acca Larentia
	Akka Larentia haykali
Mifologiya	Rim mifologiyasi
Jins	ayol jins
Turmush oʻrtogʻi	Faustulus

Acca Larentia (lotincha: Acca Larentia)^[1] — Rim mifologiyasida Tellus maʼbudasining birinchi ruhoniysi, choʻpon Faustulaning rafiqasi, Romul va Remusning hamshirasi, oʻn ikki oʻgʻilning onasi (mamlakatning oʻn ikki lar soniga toʻgʻri keladi)^[2]^[3], ulardan Romulus aka-uka Arvallarning ruhoniylar kollejini tashkil etar edi, ular har yili Rim hududini aylanib oʻtish uchun hamrohlik qurbonliklarini va uch kunlik bayram marosimini tozalashni amalga oshirishar edi.

Boshqa manbaga koʻra, Acca Larentiya — bu getera boʻlib, Gerkules maʼbadining qoʻriqchisi Xudo uchun maʼbadga olib kelgan va unga zar oʻyinini yutqazgan. U bilan tunni oʻtkazgandan soʻng, Gerkules Acca Larentiyani eng boy odam — Tarutiusga nikoh bilan taqdirladi, u oʻz boyligini Rimliklarga meros qilib qoldirdi. Buning uchun minnatdorchilik sifatida Ankus Larentiyani Velabrada dafn etishga ruxsat berdi, shuningdek, har yili Larentalia festivalini tashkil etildi. Ushbu bayramda laresga qurbonliklar keltiriladi^[4]. Acca Larentia Lareslar qatoriga kirdi. Baʼzida u tugʻilish maʼbudasi Dea Dia bilan tanilgan^[5].

Manbalar

↑ Lyubker F. Acca Larentia // Realniy slovar klassicheskix drevnostey po Lyubkeru / pod red. F. F. Zelinskiy, A. I. Georgievskiy, M. S. Kutorga, F. Gelbke, P. V. Nikitin, V. A. Kanskiy, per. A. D. Veysman, F. Gelbke, L. A. Georgievskiy, A. I. Davidenkov, V. A. Kanskiy, P. V. Nikitin, I. A. Smirnov, E. A. Vert, O. Yu. Klemenchich, N. V. Rubinskiy — SPb.: Obщestvo klassicheskoy filologii i pedagogiki, 1885. — S. 5.
↑ Macrob. Sat. I. c.; compare Müller, Die Etrusker, ii. p. 103, &c.; Hartung, Die Religion der Römer ii. p. 144
↑ Schmitz L. „Acca Larentia“, . Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Boston.
↑ Compare Varro, De lingua Latina V. p. 85, ed. Bip.
↑ A. P. Kondrashov, Bogi i geroi drevney Gresii i Rima, 22

Havolalar

Akka Lavrensiya // Ensiklopedicheskiy slovar Brokgauza i Yefrona: v 86 t. (82 t. i 4 dop.). — SPb., 1890—1907.

[1] Lyubker F. Acca Larentia // Realniy slovar klassicheskix drevnostey po Lyubkeru / pod red. F. F. Zelinskiy, A. I. Georgievskiy, M. S. Kutorga, F. Gelbke, P. V. Nikitin, V. A. Kanskiy, per. A. D. Veysman, F. Gelbke, L. A. Georgievskiy, A. I. Davidenkov, V. A. Kanskiy, P. V. Nikitin, I. A. Smirnov, E. A. Vert, O. Yu. Klemenchich, N. V. Rubinskiy — SPb.: Obщestvo klassicheskoy filologii i pedagogiki, 1885. — S. 5.

[2] Macrob. Sat. I. c.; compare Müller, Die Etrusker, ii. p. 103, &c.; Hartung, Die Religion der Römer ii. p. 144

[3] Schmitz L. „Acca Larentia“, . Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Boston.

[4] Compare Varro, De lingua Latina V. p. 85, ed. Bip.

[5] A. P. Kondrashov, Bogi i geroi drevney Gresii i Rima, 22

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]