Chakma

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

Chakma — Bangladeshdagi (Chittagong viloyatining togʻli tumani) va Hindistonning chegaradosh hududlaridagi odamlar. Umumiy soni 540 ming kishi, jumladan Bangladeshda — 440 ming kishi, Hindistonda — 100 ming kishi. Myanma madaniyati va turmush tarzi jihatidan yaqin. Zamonaviy chakmalar bengaliyaliklar tomonidan assimilyatsiya qilinmoqda. Ular Xitoy-Tibet oilasining markaziy guruhining tilida gaplashadilar. Koʻpchilik bengal tilida gaplashadi. Imonlilar asosan shimoliy yoʻnalishdagi buddistlardir, baʼzilari anʼanaviy eʼtiqodlarga rioya qilishadi[1].

Tarixi[tahrir | manbasini tahrirlash]

Chakma ayol

Chakmalarning kelib chiqishi haqida qiziq, ammo ishonchsiz afsona bor. Ularning ismlari birmacha „chaok“ soʻzidan kelib chiqqan boʻlib, „aralash nasl“ degan maʼnoni anglatadi va oʻzlarini Marma ayollaridan kelib chiqqan deb hisoblashadi[2].

Etnik jihatdan Chakma Tibet-Birman tillari oilasiga mansub va shuning uchun Himoloy etaklaridagi qabilalar bilan chambarchas bogʻliq. Ularning ajdodlari Magadha qirolligidan (hozirgi Bixar, Hindiston) Arakanga joylashish uchun kelgan. Ularning aksariyati keyinchalik Bangladeshga koʻchib oʻtib, Koks-Bazar tumaniga joylashdi. Mustamlakachilar istilosidan oldin sivilizatsiyaning dastlabki shakli — Chakma podsholigi mavjud edi. Bugungi kunda Chakma qiroli Raja Debabish Royning kuchi faqat ramziy maʼnoga ega.

Madaniyati[tahrir | manbasini tahrirlash]

Chakma oʻz madaniyati, xalq ogʻzaki ijodi, adabiyoti va anʼanalariga ega xalqdir. Chakma ayollari uzun, toʻpigʻigacha boʻlgan finon deb nomlangan xalat, shuningdek, bezak sifatida beliga xadiy kiyadilar. Phinon va xadi turli dizayndagi rang-barang kiyimlardir. Biju — Bengal kalendar yilining tugashini bildiruvchi uch kunlik Chakma madaniyati festivali. Har yili oʻn uchinchi aprelda qoʻshiq aytish, raqsga tushish, ichish va umumiy oʻyin-kulgi bilan nishonlanadi. Bijuning birinchi kuni phool biju, ikkinchi kuni esa mup biju deb ataladi. Ikkinchi kun — bayramning asosiy kuni. Oxirgi kun gaya paya din (dam olish kuni) deb ataladi. Bu kun faqat Chittagongda dam olish kuni hisoblanadi. Biju — Chakma xalqining asosiy bayrami[3].

Tili[tahrir | manbasini tahrirlash]

Dastlab Tibet-Birman oilasiga mansub tilda soʻzlashgan, biroq bu til qoʻshni Chittagunien tilining taʼsiri ostida qolgan, bu til bengal tili bilan chambarchas bogʻliq boʻlgan Sharqiy hind-aryan oilasining tili[4]. Hozirgi kunda koʻpgina tilshunoslar zamonaviy Chakma tilini (Changma Waj yoki Changma Kodha nomi bilan tanilgan) bengal tilining janubi-sharqiy tarmogʻining bir qismi deb hisoblashadi. Chakma vajning oʻz imlosi bor, uni ochhopat deb ham atashadi. Chakma tili imloda uning kursiv shakli hisobga olinsa, ilgari Kambodja, Laos, Tailand va Birma janubida qoʻllanilgan kxmer tiliga deyarli oʻxshaydi[5].

Dini[tahrir | manbasini tahrirlash]

Chakmalarning aksariyati Teravada buddizmining izdoshlari boʻlib, ular asrlar davomida amal qilib kelgan din. Yaqinda bir qancha xorijlik va mahalliy missionerlar chakmani nasroniylikni qabul qilishga urinishlari muvaffaqiyatsizlikka uchragani haqida xabarlar bor[6].

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. „Religioznie konflikti“. 2010-yil 28-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 26-may.
  2. Bruk S. I. Chakma // Narodi i religii mira / Glav. red. V. A. Tishkov. — M.: Bolshaya Rossiyskaya Ensiklopediya, 1999. — S. 613.
  3. Cheboksarov N. N. Etnicheskie protsessi v stranax Yujnoy Azii. — M.: Nauka, 1976. — S. 201.
  4. Vostochnie indoariyskie yaziki
  5. Rasi i narodi, T.19 / Institut etnografii imeni N. N. Mikluxo-Maklaya / Otv. red. Bruk S. I. — M.: Nauka, 1989. — S. 106.
  6. Belokrinitskiy V. Ya., Puchikov P. I. Bangladesh // Bolshaya rossiyskaya ensiklopediya, T.2. — M.: Bolshaya Rossiyskaya ensiklopediya, 2005. — S. 744.

Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Bruk S. I. Chakma // Dunyo xalqlari va dinlari / Bob. ed. V. A. Tishkov. — M.: Buyuk rus ensiklopediyasi, 1999. — S. 613.
  • Irqlar va xalqlar, V.19 / N. N. Mikluxo-Maklay nomidagi Etnografiya instituti / Ed. ed. Bruk S.I. — M.: Nauka, 1989. — S. 106-107.
  • Cheboksarov N. N. Janubiy Osiyo mamlakatlaridagi etnik jarayonlar. — M.: Nauka, 1976. — S. 196-205.
  • Belokrinitskiy V. Ya., Puchikov P. I. Bangladesh // Buyuk rus entsiklopediyasi, V.2. — M.: Buyuk rus entsiklopediyasi, 2005. — S. 742-749.

Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]