EPIGRAFIKA[tahrir | manbasini tahrirlash]

Epigrafika (yun. epigrahe - bitik) — qattiq jismlar — tosh, metall, sopol va

boshqalardagi, asosan, qadimgi va o‘rta asrlarga oid yozuvlar (bitiklar)ni to‘plash,

nashr etish va sharhlash bilann shug‘ullanuvchi yordamchi tarix fani. Adabiyotda

epigrafik yodgorliklar deb qadimgi bitiklar aytiladi. Uyg‘onish davrida, antik va

sharq tarixiga umumiy qiziqish kuchayishi munosabati bilan vujudga kelgan. Dastlab

epinarfika faqat Italiya, Gretsiya, Shimoliy Afrika va Falastinda topilgan qadimgi

yozuvlarni o‘rgangan (qadimgi Paleografiya). Qadimgi turkiy tillarga oid yozma

yodgorliklar ham noyob epigrafik yodgorlik sanaladi (qadimgi Urxun-Enisey yoeuvlari).

Tarixiy manbalar orasida epigrafik ma’lumotlar alohida o‘rin egallaydi. Ular

boshqa manbalarga nisbatan ko‘proq informativligi bilan ajralib turadi. Epigrafik

ma’lumotlar tarixiy manbashunoslik bilan aloqador tarixiy fan bo‘lib, epigrafik

ma’lumotlar eng aniq tarixiy manba sifatidagi ahamiyatlidir.^[1]