Geofillar

Geofillar (grekcha: γέω – yer; grekcha: φιλία – sevgi) (lotincha: Andoza:Без курсива labiopodlarning eng xilma-xil turkumlaridan biri boʻlib, ularning soni 1200 dan ortiq. Antennalari 14 segmentli. Aksariyat vakillar uzunligi 5 sm dan oshmaydi^[1].Tanasi lenta shaklida, odatda sariqdan jigarranggacha. Oyoqlarning juftlari soni 27 dan 191 gacha oʻzgarib turadi. 1 dan 22 sm gacha boʻlgan oʻlchamlar ^[2] . Bu tartib yer ostida yashovchi qirgʻoqlardan iborat. Ular koʻpincha 70 sm chuqurlikda qazishlari mumkin. Geofillar yer osti yirtqichlari boʻlib, kichik omurgasızlar bilan oziqlanadi: oqadilar dan qurtlarga qadar. Berber geofilining nurida yorqin turlar kitob hatto oʻqilishi mumkin. Buyurtma qabul qilingan taksonomik hajmga qarab 13-16 oilani oʻz ichiga oladi ^[3] . Fotoalbom geofillarining eng qadimgi topilmalari Germaniyaning yuqori yura konlaridan kelgan ^[4] .

↑ Jizn jivotnix. Tom 3. Chlenistonogie: trilobiti, xelitserovie, traxeynodishaщie. Onixofori / pod red. M. S. Gilyarova, F. N. Pravdina, gl. red. V. Ye. Sokolov. – 2-e izd. – M.: Prosveщenie, 1984. – S. 117. – 463 s.
↑ .
↑ Minelli, Alessandro. «Class Chilopoda, Class Symphyla and Class Pauropoda». — In: Zhang, Z.-Q. (Ed.) «Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness».^(ingl.) // Zootaxa. — Magnolia Press, 2011. — Vol. 3148. — P. 157—158.
↑ William A. Shear, Gregory D. Edgecombe. The geological record and phylogeny of the Myriapoda // Arthropod Structure & Development. — 2010-3. — Т. 39, вып. 2—3. — С. 174–190. — ISSN 1873-5495. — DOI:10.1016/j.asd.2009.11.002. Архивировано 26 iyul 2019 года.

[1] Jizn jivotnix. Tom 3. Chlenistonogie: trilobiti, xelitserovie, traxeynodishaщie. Onixofori / pod red. M. S. Gilyarova, F. N. Pravdina, gl. red. V. Ye. Sokolov. – 2-e izd. – M.: Prosveщenie, 1984. – S. 117. – 463 s.

[Treatise2011-2] .

[Minelli2011-3] Minelli, Alessandro. «Class Chilopoda, Class Symphyla and Class Pauropoda». — In: Zhang, Z.-Q. (Ed.) «Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness».^(ingl.) // Zootaxa. — Magnolia Press, 2011. — Vol. 3148. — P. 157—158.

[4] William A. Shear, Gregory D. Edgecombe. The geological record and phylogeny of the Myriapoda // Arthropod Structure & Development. — 2010-3. — Т. 39, вып. 2—3. — С. 174–190. — ISSN 1873-5495. — DOI:10.1016/j.asd.2009.11.002. Архивировано 26 iyul 2019 года.

[1]

[2]

[3]

[4]