Ibrohim davron
 | Ushbu sahifani Ibrohim Davronga qayta nomlash taklif etiladi.
Biror maqolani qayta nomlashga taklif qilishda, iltimos, Havolalar: koʻchirish qaydlari • taklif etilgan nomga koʻchirish |
Ibrohim Davron (taxallusi; asl ism-sharifi Mirzaaʼzam Ibrohim oʻgʻli) (1874, Qoʻqon – 1922.5.4) – oʻzbek shoiri, maʼrifatparvar, dramaturg, publitsist. Davron, asosan, sheʼr va pyesalar, maqolalar yozgan. „Ashʼori nisvon“, „Turkcha figʻonlar“ (1912), „Oltin soʻzlar“ (1912), „Taʼlim jugʻrofiyasi“ (1913), „Madaniy jumboqlar“ (1914) sheʼr va topishmoq toʻplamlari; „Ogʻir hollar“, „Vatan ishqi“, „Tengsiz uylanish“ (1916) va boshqa pyesalarida vatan taqdiri uchun qaygʻurgan, ayollarning ahvoli, chor Rossiyasi zulmi ostidagi ogʻir hayotni tasvirlagan, xalqni bilim olishga chaqirgan. Ibn Sino asarlari taʼsirida tibga oid lugʻat tuzgan (nashr etilmagan). Qoʻqonda birinchi boʻlib suratxona (1901), „Madoro“ („Quvvat“) nomli kutubxona ochgan (1912). Hamza bilan hamkorlikda „Kengash“, „Hurriyat“ jurnallarini chiqargan, jurnallarda rassomlik qilgan, yoshlar tarbiyasiga oid maqolalar yozgan. 1918-yil dan boshlab maktablar ochish ishlarida faol ishtirok etgan. Davron asarlari „Sadoi Turkiston“, „Turkiston viloyatining gazeti“da bosilgan.
Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- Sharipov J., Oʻzbekiston tarjima tarixidan, Toshkent, 1965-yil.
- Jalolov T., Usmonov J., Zahmatli umrning zarhal sahifalari, Toshkent, 1983-yil.
- Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil.
 |