Maqta’
Maqta’ (arabcha – uzish, kesish joyi) g‘azal va qasidaning oxirgi xulosaviy bayti. (matla’ning aksi). She'rdagi mazmun va fikr maqta’da yakuniga yetib, shoirning o‘z-o‘ziga yoki umumga qaratilgan xulosani beradi.
Navoiy anjumani shavq aro tuzsang, Aning boshoqlig‘ o‘qin sham’i anjuman qilg‘il. [1] Shoirlar o‘z taxallusini aksariyat hollarda maqta’da keltiradi.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
Yoqubjon Is'hoqov. “So‘z san’ati so‘zligi”.
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |