Baroqxon (haqiqiy ismi Navroʻz Ahmadxon) (? — 1556, Samarqand) — oʻzbek shayboniylar sulolasidan boʻlgan xon.
Abulxayrxonnmng nevarasi, Toshkent hokimi Suyunchxoʻjaxonning kichik oʻgʻli. Otasining vafotidan keyin Toshkent hokimi (1533—1551)[1], soʻngra Movarounnahr (1551—1556) xoni. Baroqxon yoshligida Vosifiydan sheʼriyat, musiqa, ashula, vazn va nazmdan taʼlim olgan. Ayni vaqtda chavandozlik va harbiy mashqlar bilan koʻproq mashgʻul boʻlgan. Baroqxon oʻz saltanatini kengaytirish uchun koʻp harbiy yurishlar uyushtirgan. Abdullatifxon vafotidan keyin 1551-yil Samarqand taxtiga oʻtirgan va Navroʻz Ahmadxon nomi bilan Movarounnahrni boshqargan. Uning nomi bilan tanga pullar zarb etilgan[2]. Baroqxon obodonchilik ishlariga eʼtibor bergan, ToshkentdaBaroqxon madrasasini qurdirgan. Hofiz Tanish Buxoriyning„Abdullanoma“ asarida qayd etilishicha, Baroqxon 1556-yil Zarafshon daryosidan boshlangan Dargʻom kanalining bosh inshooti — Ravotxoʻja toʻgʻonini tuzattirish uchun kelgan va shu yerda toʻsatdan vafot etgan. Baroqxon davrida Movarounnahr bilan Yaqin va Oʻrta Sharq mamlakatlari, Hindiston, Xitoy, Sibir oʻrtasida savdo-sotiq, elchilik munosabatlari rivojlangan.
