Pavel Kovtun
| Pavel Maksimovich Kovtun | |
|---|---|
| Tavalludi |
18-mart 1913-yil Miropolye |
| Vafoti |
29-mart 1980-yil (67 yoshda) Toshkent |
| Fuqaroligi |
 SSSR |
| Qoʻshin turlari | artilleriya |
| Xizmatdagi yillari | 1932—1946 |
| Jang/urush | Sovet-Fin urushi, Ulugʻ Vatan urushi, Sovet-Yapon urushi |
| Mukofotlari |
  |
Pavel Maksimovich Kovtun (1913-yil 18-mart, Miropolye – 1980-yil 29-mart, Toshkent) – sovet Armiyasi leytenanti, Ulugʻ Vatan urushi qatnashchisi, Sovet Ittifoqi Qahramoni (1944)[1].
Hayoti
[tahrir | manbasini tahrirlash]Pavel Kovtun 1913-yil 18-martda Miropolye qishlogʻida tugʻilgan[2]. Besh yillik maktabni va ikki yillik qishloq xoʻjaligi maktabini tamomlagach, kolxozda ishlagan. 1932-yil noyabr oyida Ishchilar va Dehqonlar Qizil Armiyasiga chaqirilgan. 1933-yilda polk maktabini tamomlagan. 1939-yil sentyabr oyida 2-Leningrad artilleriya maktabini tamomlagan. Sovet-Fin urushida qatnashgan va ogʻir yaralangan.
1940-yil sentyabr oyida zaxiraga oʻtkazilgan. 1940–1942-yillarda Chuvash Avtonom Sovet Sotsialistik Respublikasida yashab, Kozlovka shahridagi ayollar axloq tuzatish koloniyasida ishlagan. 1942-yil sentyabrda uni yana armiyaga chaqirishgan. Oʻsha yilning oktyabr oyidan Ulugʻ Vatan urushi frontlarida xizmat qilgan[3].
1943-yil sentyabrgacha Qizil Armiya askari Pavel Kovtun Markaziy frontning 61-armiyasining 415-piyoda diviziyasining 686-artilleriya polkining 7-batalyonida boshqaruv vzvodiga qoʻmondonlik qilgan. 1943-yil 28-sentyabrda Kovtun oldingi guruh tarkibida Ukraina SSRning Chernigov viloyatining Repkinskiy tumanidagi Zmeyi fermasi hududida Dneprni kesib oʻtgan va janglarda faol ishtirok etgan. Kovtun guruhi nemislarning sakkizta qarshi hujumini qaytargan.
SSSR Oliy Kengashi Prezidiumining 1944-yil 15-yanvardagi „Qizil Armiya generallari, ofitserlari, serjantlari va oddiy askarlariga Sovet Ittifoqi Qahramoni unvonini berish toʻgʻrisida“gi farmoni bilan „jangovar vazifalarni namunali bajarganliklari uchun“ Qizil Armiya askari Pavel Kovtun Sovet Ittifoqi Qahramoni unvoni, Lenin ordeni va 2949-sonli „Oltin Yulduz“ medali bilan taqdirlangan[3][4].
Keyingi olti oy ichida u ikki marta ogʻir yaralangan. 1945-yil may oyida Kovtun artilleriya batalyoni komandirlari kurslarini tugatgan. Shundan soʻng Uzoq Sharqda xizmat qilgan. U Sovet-Yapon urushida qatnashgan hamda ogʻir yaralangan.
1946-yil may oyida leytenant unvoni bilan Kovtun zaxiraga oʻtkazilgan. Shundan soʻng Toshkentda yashagan va mahalliy poyabzal fabrikasida ishlagan.
Pavel Kovtun 1980-yil 29-martda vafot etgan va Toshkent harbiylar qabristonidagi Qahramonlar xiyoboniga dafn etilgan.
Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- В путешествие по Сумщине. — Харьков, 1979.
- Герои Советского Союза — узбекистанцы. Ташкент, 1984.
- Гриченко И. Т., Головин Н. М. Подвиг. — Харьков: Прапор, 1983.
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ „Ковтун Павел Максимович“. www.pamyat-naroda.ru. Qaraldi: 28-noyabr 2023-yil.
- ↑ „КОВТУН ПАВЕЛ МАКСИМОВИЧ“. www.sootechestvenniki.uz. 2024-yil 24-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 28-noyabr 2023-yil.
- ↑ 3,0 3,1 „Pavel Kovtun“ (ru). Герои страны.
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 yanvar (№ 4 (264)). — С. 1. Архивировано 24 sentyabr 2021 года.