Plovdiv etnografiya muzeyi
| Plovdiy etnografiya muzeyi | |
|---|---|
| Asos solingan sana | 1917–yil |
| Joylashuvi | Bolgariya, Plovdiv |
42°9′0″N 24°45′11″E / 42.15000°N 24.75306°E
Plovdiv etnografiya muzeyi (bolgarcha: Регионален етнографски музей — Пловдив) — Bolgariyaning Plovdiv shahrida joylashgan etnografiya muzeyi. Muzey 1938-yilda shaharning Eski shaharcha qismidagi savdogar Argir Kuyumjioʻgʻlining uyi oʻrnida barpo etilgan. Muzeyda oltita koʻrgazma mavjud boʻlib, ularning har biri alohida xonani egallaydi.
Tarixi
[tahrir | manbasini tahrirlash]1891-yildayoq Plovdivda etnografiya muzeyini tashkil etish rejalangan. Muzey tashkil topishida mahalliy olim va jurnalist Stoyu Shishkovning hissasi katta boʻlgan. Uning harakatlari natijasida 1917-yil viloyat muzeyi tashkil etilgan. Shishkov muzeyning birinchi kotibi va yagona xodimi edi. 1931-32-yillarda 500 ta buyumdan iborat kolleksiya Plovdiv milliy kutubxonasi va muzeyiga topshirildi. 1938-yilda muzey Plovdiv meri Bojidar Zdravkov tufayli Munitsipal muzey uyi sifatida qayta tiklandi va Kuyumdjioglu uyida tashkil etildi. Muzey 1943-yil 14 oktabrda rasman qayta ochildi. Olti yil oʻtgach, Munitsipal muzey uyi Xalq etnografiya muzeyiga aylandi. Doimiy koʻrgazma 1952-yilda tashkil etilgan va 1962-yilda sezilarli darajada toʻldirilgan[1].
Bugungi kunda Plovdiv etnografiya muzeyida qishloq xoʻjaligi, hunarmandchilik, mato, kiyim-kechak, mebel, musiqa asboblari, diniy buyumlar va sanʼat asarlaridan iborat 40 000 dan ortiq eksponatlar toʻplami mavjud. Bundan tashqari, muzeyda ilmiy arxiv, kutubxona va fotosuratlar arxivi mavjud.
Binosi
[tahrir | manbasini tahrirlash]
Muzey joylashgan Kuyumdjiogʻlu uyi 1847-yilda Plovdivlik savdogar Argir Xristov Kuyumdjiogʻlu uchun qurilgan[2]. Uyda 12 ta xona va ayvonlar mavjud. Uyning ichki va tashqi bezaklari murakkab gulli naqshlardan iborat. Har bir xonaning shifti yogʻochdan oʻyilgan. Uyning bogʻi boʻlgan ichki hovlisi bor[3][4].
1878-yilda Bolgariya Usmonlilar hukmronligidan ozod boʻlgach, Argir Kuyumjioʻgʻli Plovdivni tark etib, Vena shahrida yashay boshlaydi. 1898-yildan 1902-yilgacha uy qizlar pansionati sifatida ishlatilgan. Shundan soʻng u Garabet Karagʻozyanning tegirmon zavodi tomonidan un ombori va sirka zavodi sifatida foydalanilgan. 1930-yilda uni bolgar tamaki savdogari Antonio Kolaro (Rouse shahridan Antonii Kolarov) sotib oldi[5]. Kolaro uyni buzib, tamaki ombori qurmoqchi edi, biroq unga Plovdiv munitsipaliteti ruxsat bermadi. Munitsipalitet 1938-yilda uyni sotib oldi, taʼmirlash ishlarini olib bordi va muzey tashkil qildi[3][4].
Galereya
[tahrir | manbasini tahrirlash]
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash] |
Vikiomborda Plovdiv etnografiya muzeyi haqida turkum mavjud |
- ↑ „History“. Plovdiv Regional Ethnographic Museum (2009). 2009-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2009-yil 15-iyul.
- ↑ Делев, Петър „Стопанска активност на възрожденските българи“, . История и цивилизация за 11. клас (Bulgarian). Труд, Сирма, 2006.
- ↑ 3,0 3,1 „The house“. Plovdiv Regional Ethnographic Museum (2009). 2009-yil 6-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2009-yil 15-iyul.
- ↑ 4,0 4,1 Терзиева, Екатерина. „Къщата със 130-те прозореца“ (Bulgarian). Сега (2006-yil 14-iyun). 2011-yil 28-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 10-avgust.
- ↑ „21-о Народно събрание; 17 юни 1926 г.“ (Bulgarian). Народно събрание на Република България. 2004-yil 19-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 10-avgust.