Sadoiy Mirhasan
Sadoiy Mirhasan (18-asr 2-yarmi — Fargʻona — 1820) — shoir. Hayoti va ijodiga oid ayrim maʼlumotlar Dilshod Otinning „Tarixi muhojiron“ asarida uchraydi. Huvaydoning shogirdi, koʻpchilik sheʼrlari uning gʻazallariga hamohang. Hofiz, Navoiy, Mashrab adabiy anʼanalarini davom ettirgan, gʻazallariga naziralar bitgan. Sheʼrlarida dunyoviy sevgi, doʻstlik, axloqiy fazilatlar, ilm-maʼrifat kuylangan, ijtimoiy nohaqliklardan shikoyat qilgan. Lirikasi ham ijtimoiy mavzuda („Salom“, „Boʻlmadi“ va boshqalar). Bizgacha 168 gʻazal, 1 muhammas, 1 musaddas, 1 muvashshah, 2 chiston — 1800 misradan iborat devoni (Toshkent, 1916) yetib kelgan, qoʻlyozmasi topilmagan.
Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- Qayumov A., Qoʻqon adabiy muxiti, T., 1961; Asrlar nidosi, T., 1982.[1]
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]
|
Bu maqolada boshqa til boʻlimlariga ishorat yoʻq. Siz ularni topib va ushbu maqolaga qoʻshib, loyihaga yordam berishingiz mumkin. |
 | Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |