Silviy mifologiyada
Silviy (lotincha: Silvius) — Alba Longaning afsonaviy shohi[1]. Askaniyning merosxoʻri hisoblanadi[2]. Eneyning kenja oʻgʻli[3]; Laviniyadan Eney vafotidan keyin tugʻilgan, uni togʻlarda choʻponlar tarbiyalagan[4]. Boshqa talqinga koʻra, Askaniyning oʻgʻli[5].
Biografiyasi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Galikarnasslik Dionisiyning bayoniga koʻra, Silviy 29-yil hukmronlik qilgan. Antikoved R. Laroche bu raqamni haqqoniy emas deb hisoblaydi. Uning vorisi hukmronligi 31-yil davom etgan, ularning umumiy hukmronligi 60 yil davom etgan boʻlsa, bu ikki avlodning har biri roppa-rosa oʻttiz yildan hukmronlik qilganligini koʻrsatadi[6][7].
Siymosi[tahrir | manbasini tahrirlash]
Andrash Alfyoldi Silviusni Gesiodning " Teogoniya " sheʼrida eslatib oʻtilgan Agria bilan tenglashtirgan. Bu personaj Odissey va sehrgar Kirkaning oʻgʻli, Telegon va Latinaning ukasi boʻlgan. Aleksandr Grandazzi bu gipoteza ilmiy hamjamiyatda qoʻllab-quvvatlanmagan, deb taʼkidlaydi[8][9][10].
Shuningdek, Andrash Alfyoldi Silviyni Alba Longaning asoschisi deb hisoblagan. Shuningdek, uning fikriga koʻra, Silviylar sulolasining qolgan shohlari Kvint Fabiy Piktor tomonidan, shu shoh asosida oʻylab topilgan[9].
Aleksandr Grandazzi, Silvius dastlab Alba Longaning birinchi qiroli, troyan qahramonlari esa afsonaga keyinchalik qoʻshilganligiga ishongan. Afsonaning qadimgi qismiga koʻra, oʻrmonda qahramonning tugʻilishi, uning akasi bilan raqobati va qirol oilasining nomlanishini oʻz ichiga oladi. Tadqiqotchi, shuningdek, Silviya haqidagi afsona keyinchalik kiritilganligiga shubha bilan qaraydi. Shu bilan birga, Grandazzi yunon qahramonlari Eney va Askaniy, afsonada, qadimgi lotin personajlari oʻrinni egallaganligi haqidagi talqinni istisno qilmagan. Tadqiqotchining taʼkidlashicha, Silviyning tugʻilishi haqidagi syujet Laviniy dengiz boʻyi geografiyasi atrofiga unchalik mos kelmaydi va, ehtimol, afsona dastlab Alban togʻlari bilan bogʻliq boʻlgan. Bundan tashqari, Silviy Alba Longa[10] ning birinchi asoschisi boʻlganligi, ehtimoli bor.
= "Britaniya qirollari tarixi"da[tahrir | manbasini tahrirlash]
Silviy Nenniyning „ Britaniyaliklar tarixi“ asarida britaniyaliklarning afsonaviy qirollarining avlodi sifatida tilga olingan. Keyinchalik bu hikoyani Monmutlik Galfrid oʻzining „Britaniya qirollari tarixi“ asarida kengaytirgan. Soʻnggi yilnomaga koʻra, Silviy Askaniyning oʻgʻli va Eneyning nabirasi sifatida tilga olingan. U buvisining jiyani Laviniyani sevib qolgan. Silviyning sevgilisi homilador boʻlganida, Askaniy bolaning jinsi qandayligini bilish uchun uning oldiga folbinlarni yuboradi. Ular ota-onasini oʻldiradigan oʻgʻil tugʻilishini va surgun boʻlib koʻp mamlakatlarni kezib, oxir-oqibat shon-shuhrat choʻqqisiga chiqishini xabar qilishadi. Bolaning onasi tugʻruq vaqtida vafot etgan. Yangi tugʻilgan chaqaloq esa Brut ismini oladi. Oʻn besh yoshida u otasiga ovda hamroh boʻlib, bugʻuni moʻljalga olaman deb, tasodifan oʻldirgan. Otasini oʻldirganligi uchun Brut Italiyadan haydalgan. Keyinchalik oʻz nomini oladigan va oʻzi yangi davlatga asos soladigan orolga, boshqa surgunlar bilan birga kelgan[11].
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- ↑ Mifi narodov mira. M., 1991-92. V 2 t. T.2. S.435-436, Lyubker F. Realniy slovar klassicheskix drevnostey. M., 2001. V 3 t. T.3. S.302
- ↑ Ovidiy. Metamorfozi XIV 610
- ↑ Vergiliy. Eneida VI 763
- ↑ Dionisiy Galikarnasskiy. Rimskie drevnosti I 70, 1
- ↑ Tit Liviy. Istoriya Rima I 3, 6
- ↑ Дионисий Галикарнасский 2005.
- ↑ Laroche 1982.
- ↑ Гесиод.
- ↑ 9,0 9,1 Alföldi 1965.
- ↑ 10,0 10,1 Grandazzi 2008.
- ↑ Гальфрид Монмутский.
Manbalar va adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Гальфрид Монмутский. История королей Британии (пер. А. С. Бобовича).
- Dionisiy Galikarnasskiy. Rimskie drevnosti / Perevod s drevnegrecheskogo N. G. Mayorovoy (gl. I—IX), I. L. Mayak (gl. X—XC). Otvetstvenniy redaktor I. L. Mayak. — Moskva : Izdatelskiy dom „Rubeji XXI“, 2005. — T. I.
- Publiy Ovidiy Nazon. Metamorfozi / Perevod s latinskogo S. V. Shervinskogo. Primechaniya F. A. Petrovskogo. — Moskva : Xudojestvennaya literatura, 1977.
Adabiyotlar[tahrir | manbasini tahrirlash]
- Andreas Alföldi. Early Rome and the Latins : [angl.]. — University of Michigan Press, 1965. — 458 p. — ISBN 9780472104000.
- Alexandre Grandazzi. Chapitre X. Les Rois d’Albe : analyse d’une tradition // Alba Longa, histoire d’une légende. Recherches sur l’archéologie, la religion, les traditions de l’ancien Latium : [fr.]. — École française de Rome, 2008. — P. 731—890. — 988 p. — ISBN 9782728308323.
- Roland A. Laroche. The Alban King-List in Dionysius I, 70-71: A Numerical Analysis : [angl.] // Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte. — 1982. — T. 31, № 1. — P. 112—120. — ISSN 00182311. — JSTOR 4435792.