Britaniya psixoanalitik jamiyati
Britaniya psixoanalitik jamiyati 1913-yil 30-oktyabrda ingliz nevrologi Ernest Jons tomonidan London Psixoanalitik Jamiyati sifatida tashkil etilgan. Bu Britaniyadagi psixoanalitiklarni tayyorlaydigan ikkita tashkilotdan biri, ikkinchisi Britaniya Psixoanalitik Assotsiatsiyasi.
Jamiyatda Wilfred Bion, Donald Winnicott, Anna Freyd va Melanie Klein kabi bir qator muhim psixoanalistlar yashaydi. Bugungi kunda u 400 dan ortiq aʼzoga ega va Xalqaro psixoanalitik assotsiatsiyaning aʼzo tashkilotidir.[1]
Tashkilot va nomi
[tahrir | manbasini tahrirlash]Psixoanaliz Zigmund Freyd tomonidan asos solingan va Psixoanaliz boʻyicha dastlabki ishlarning aksariyati Freydning vatani Venada va Markaziy Yevropada olib borilgan. Biroq, 1900-yillarning boshlarida Freyd oʻz nazariyalarini ingliz tilida soʻzlashadigan dunyoga tarqata boshladi. Taxminan shu vaqt ichida u oʻz ishini nemis tilida oʻqigan ingliz neyroxirurgi Ernest Jons bilan aloqa oʻrnatdi va Freyd bilan Zalsburgdagi ilk Psixoanalitik Kongressda uchrashdi. Jons Toronto universitetida oʻqituvchilik lavozimini egalladi va bu lavozimda Amerika Psixoanalitik Assotsiatsiyasini tuzdi.
Jons Londonga qaytib kelgach, 1913-yilda London Psixoanalitik Jamiyati sifatida jamiyatni tuzdi. Jamiyatning 9 ta taʼsischi aʼzosi bor edi, jumladan Uilyam Makkenzi, Moris Nikol va Devid Eder .[2] Deyarli darhol jamiyat Karl Yung va Zigmund Freyd oʻrtasidagi xalqaro ziddiyatga tushib qoldi. Jamiyat aʼzolarining koʻpchiligi Yung nazariyalarining izdoshlari edi, lekin Jonsning oʻzi Freyd bilan yaqin munosabatda boʻlgan va jamiyat aniq freydchi boʻlishini xohlagan.[3] Jons 1912-yilda Freydning ichki doirasiga qoʻshildi va Jungni Xalqaro psixoanalitik assotsiatsiyadan siqib chiqarishga yordam berdi.
Biroq, 1914-yilda Birinchi jahon urushining boshlanishi, oʻsha paytda Avstriya-Vengriya tarkibiga kirgan Venadagi psixoanalitiklar bilan yozishmalarga bogʻliq boʻlgan yangi paydo boʻlgan jamiyatni toʻxtatib qoʻyishini anglatardi. Urush paytida bir nechta norasmiy uchrashuvlar boʻlib oʻtdi, ammo urush davom etar ekan, ular kamroq boʻldi.
1919-yilda Ernest Jons jamiyatni Britaniya Psixoanalitik Jamiyati sifatida qayta tashkil etdi va uning prezidenti boʻlib ishladi. U jamiyatni tabiatan Freydchi deb belgilash imkoniyatidan foydalanib, Jung aʼzolarining koʻpini olib tashladi. Jon Rikmanning yordami bilan jamiyat Psixoanaliz instituti deb nomlanuvchi klinika va oʻquv boʻlimi tashkil etdi.[4]
Urushlararo yillar
[tahrir | manbasini tahrirlash]1920-yillarda Ernest Jons va jamiyat Melanie Klein taʼsiri ostida tobora kuchayib bordi. Jons oʻzining bir nechta psixoanalitik konsepsiyalarini ishlab chiqish uchun uning yozuvlaridan ilhomlangan. 1925-yilda Klein jamiyatda oʻz nazariyalari boʻyicha bir qator nutqlar oʻtkazdi.[5] Kleinning ishi Londonda yaxshi qabul qilindi, ammo u koʻpchilik psixoanalitiklar joylashgan qitʼada tobora kuchayib borayotgan bahs-munozaralarga sabab boʻldi. Uning gʻoyalari Klein joylashgan Berlin Psixoanalitik Institutida iliq kutib olinmaganini anglab, Jons uni Londonga koʻchib oʻtishni taklif qildi va u buni 1925-yilda amalga oshirdi.
Germaniyada va keyinchalik Avstriyada natsistlar partiyasining kuchayishi nemis va avstriyalik psixoanalitiklarning Londonga qochib ketishiga olib keldi va ular rivojlanayotgan jamiyatga qoʻshildi. 1937-yilga kelib, 71 aʼzodan 13 nafari Yevropadan qochqinlar edi.[3] Ernest Jons shaxsan Zigmund Freyd va uning qizi Anna Freydni Londonga olib kelishga aralashdi.[2] 1938-yilda Zigmund Freyd Jonsga shunday deb yozgan:
"Soʻnggi yillardagi voqealar Londonni psixoanalitik harakatning asosiy maydoni va markaziga aylantirdi. Jamiyat oʻziga yuklangan vazifalarni eng yorqin tarzda bajarsin."[6]
Ikkinchi jahon urushi boshlanishiga kelib, 90 aʼzodan 34 tasi qitʼadan kelgan emigrantlar edi. Ular orasida:
Tahlilchi | Oldingi aʼzolik | BPAS aʼzoligining birinchi yili | Ketish yili |
---|---|---|---|
Anna Freyd | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Doroti Burlingham | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Ervin Stengel | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Eduard Xitschmann | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | 1940-yil — Garvard tibbiyot maktabi uchun |
Otto Isakower | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | 1940-yil — Nyu-York shahriga koʻchib oʻtdi |
Grete L. Bibring | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | 1941-yil — Tufts universiteti uchun |
Ernst Kris | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1938-yil | 1940-yil — Nyu-York shahriga hijrat qildi |
Kate Fridlander | Berlin psixoanalitik instituti | 1933-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Paula Heimann | Berlin psixoanalitik instituti | 1938-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Maykl Balint | Vengriya psixoanalitik jamiyati | 1945-yil (garchi u 1938-yilda Ernest Jons yordamida Buyuk Britaniyaga koʻchib oʻtgan boʻlsa ham) | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Melitta Shmideberg | Berlin psixoanalitik instituti | 1933-yil | 1944-yil — bahsli munozaralar natijasida isteʼfoga chiqdi. |
Eva Rosenfeld | Vena Psixoanalitik Jamiyati | 1936-yil | Oʻlimgacha aʼzo boʻlib qoldi. |
Biroq, kontinental Yevropadan koʻplab taniqli psixoanalitiklarning assimilyatsiyasi keskinlikni keltirib chiqardi. Anna Freyd va Melanie Kleinning yondashuvlaridagi katta farq bir nechta fraksiyalarning rivojlanishiga olib keldi. Borgan sari jamiyatda maʼruza taqdimotlari qarama-qarshi fraksiyalar nazariyasiga qarshi yashirin hujumlarga aylandi. Misol uchun, 1937-yil mart oyida Melitta Shmideberg (Kleinning qizi) oʻzining „Tahlildan keyin — bemorlarning baʼzi fantaziyalari“ nomli maqolasini taqdim etdi, bu Kleinning deyarli barcha gʻoyalariga shafqatsizlarcha hujum qildi, ammo unda uning nomi tilga olinmagan.[7][8]
= "Munozarali munozaralar"
[tahrir | manbasini tahrirlash]1942-yilga kelib jamiyatdagi fraksiyalarning munosabatlari shu qadar qizgʻinlashib ketdiki, jamiyatning ilmiy mohiyatini har oyda muhokama qilish uchun qoʻmita chaqirishga toʻgʻri keldi.[9] Qoʻmitaga jamiyatning uchta aʼzosi raislik qildi, ularning har biri asosiy fraksiyalardan birini vakili edi:
- Jeyms Strachey — Britaniya mustaqil guruhining aʼzosi.
- Marjori Brierli — Melanie Kleinning ittifoqchisi.
- Edvard Glover — Melanie Kleinga qarama-qarshi boʻlgan „sof freydchi“ deb taʼriflangan. Glover 1944-yilda bir qancha boshqa freydchi psixoanalitiklar bilan birga jamiyatdan isteʼfoga chiqdi.
Qizgʻin bahs-munozaralardan soʻng qoʻmita „janoblar kelishuvi“ga qaror qildi — bu har bir fraksiya jamiyatdagi barcha qoʻmitalar ichida teng vakillikka ega boʻlishini taʼminladi. Shuningdek, institutda boʻlajak psixoanalistlarni tayyorlash ikki yoʻnalishda tashkil etilishiga kelishib olindi: biri Kleinchi va ikkinchisi Freydchi.
Ikkinchi jahon urushidan keyin
[tahrir | manbasini tahrirlash]Bahsli munozaralar hal qilinishi bilan jamiyatda Donald Vinnikot, Maykl Balint yoki Uilfred Bion kabi mustaqil psixoanalistlar hukmronlik qildi.
Jamiyat va institutning taniqli aʼzolari
[tahrir | manbasini tahrirlash]-
Uilyam Lesli Makkenzi, Jamiyatning asoschisi.
Jamiyatning taniqli aʼzolari:
- Maykl Balint
- Uilfred Bion — 1950-yildan aʼzo.[10]
- Marjori Brierley — 1930-yildan vafotigacha aʼzo.[11]
- Devid Eder
- Rose Edgcumbe
- Ronald Fairbairn
- Anna Freyd
- Andre Green
- Stiven Grosz
- Betti Jozef
- Melanie Klein — 30 yildan ortiq aʼzo.[12]
- Uilyam Lesli Makkenzi
- Tom Main
- Donald Meltzer — 1950-yillarning oʻrtalaridan 1980-yillarning boshigacha aʼzo[13]
- Moris Nikol
- Lionel Penrose
- Rosine Perelberg — Jamiyatning hozirgi prezidenti
- Jon Rikman
- Joan Riviere
- Charlz Rikroft
- Ella Sharpe — 1921-yilda aʼzo boʻlgan.[14]
- Donald Vinnikot — ikki marta jamiyat prezidenti: 1954-56 va 1963-65.[15]
Bugungi jamiyat
[tahrir | manbasini tahrirlash]Oʻzining tegishli organlari, Psixoanaliz Instituti va London Psixoanaliz Klinikasi orqali u London gʻarbidagi Bayron Xausdagi shtab-kvartirasida psixoanalizni oʻqitish, rivojlantirish va amaliyotida ishtirok etadi. Bu Xalqaro Psixoanalitik Assotsiatsiyaning taʼsis tashkiloti va Britaniya Psixoanalitik Kengashining aʼzo institutidir.
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ „Who we are | Institute of Psychoanalysis“. psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2020-yil 26-oktyabr.
- ↑ 2,0 2,1 „100 years of history | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr. Manba xatosi: Invalid
<ref>
tag; name ":0" defined multiple times with different content - ↑ 3,0 3,1 Robinson, Ken. A Brief History of The British Psychoanalytical Society. Institute of Psychoanalysis, 2015 — 1–3-bet. Manba xatosi: Invalid
<ref>
tag; name ":1" defined multiple times with different content - ↑ „Ernest Jones | Institute of Psychoanalysis“ (en). www.psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 3-noyabr.
- ↑ „Melanie Klein | Institute of Psychoanalysis“ (en). www.psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 3-noyabr.
- ↑ Freud, Sigmund. Letters of Sigmund Freud, Freud, Ernst L., 1892–1970., New York: Dover, 1992. ISBN 0486271056. OCLC 24794598.
- ↑ „melanie klein trust“ (en). www.melanie-klein-trust.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 3-noyabr.
- ↑ Schmideberg. „After the Analysis“. Journal of the Centre for Freudian Analysis and Research. Qaraldi: 2018-yil 3-noyabr.
- ↑ „Announcement of the 'Controversial Discussions' | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 3-noyabr.
- ↑ „Wilfred Bion | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr.
- ↑ „Marjorie Brierley | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr.
- ↑ „Melanie Klein | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr.
- ↑ „Donald Meltzer | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr.
- ↑ „Ella Sharpe | Institute of Psychoanalysis“.
- ↑ „Donald Woods Winnicott | Institute of Psychoanalysis“ (en). psychoanalysis.org.uk. Qaraldi: 2018-yil 10-oktyabr.