Efrayim Yusufning oʻgʻli

Vikipediya, ochiq ensiklopediya

 Efrayim (ivritcha: אֶפְרָיִםEfrayim) — Injil, Eski Ahd xarakteri; Efrayim qabilasining ajdodlari.

Hayot[tahrir | manbasini tahrirlash]

Yusufning ikki oʻgʻlining kenjasi, Geliopolislik misrlik Asenefa. Uning bobosi onasi tarafdan, misrlik ruhoniy Potifer edi. Muqaddas Kitob Efrayim (Efrayim) ismini Yusufning tugʻilishida shunday degani bilan tushuntiradi: „Xudo meni azob-uqubatlarim mamlakatida hosildor qildi“. U Isroil oʻgʻillari Kanʼondan kelishidan oldin Misrda tugʻilgan va qariya tomonidan asrab olingan (Bit..).

Efrayimning katta bolalari Gat aholisi bilan boʻlgan oʻzaro toʻqnashuvda vafot etdilar, shundan soʻng Efrayim oʻgʻillik boʻldi, u oʻgʻillari uchun achchiq aza tutdi, aka-uka xotirasiga Beriya — „qaygʻu oʻgʻli“ ismini oldi. Umuman olganda, Solnomalarning 1-kitobida Efrayimning 18 oʻgʻli (baʼzilarining ismlari takrorlanadi) va qizi Sheeru sanab oʻtilgan boʻlib, ular „pastki va yuqori Bayt Oʻronni va Uzzen Sherni qurgan“.

Efrayim Isroil qabilalaridan birining ajdodi — Efrayim qabilasining ajdodi boʻlib, u markaziy Kanʼon yerining (Samariyaning janubiy qismi), shu jumladan Shilo, Shakam va Baytil shaharlarini meros qilib olgan. Kanʼon oʻrnashib boʻlgach, efraimliklar kanʼonliklardan soliq olib, ular bilan ixcham yashay boshladilar.

Hakamlar davrida, hakam Yiftah boshchiligidagi Isroil militsiyasi oʻzaro urush paytida Iordaniya qirgʻogʻida 42 mingga yaqin efrayimliklarni qirib tashladi. Efrayimliklar keyinchalik isroilliklardan uzoqlashib, ossuriyaliklar tomonidan assimilyatsiya qilingan.

Farzandlar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • oʻldirilgan oʻgʻillari: Shutela, Bered, Faxaf, Elead, Faxaf[1], Zavod, Shutela, Ezer, Elad.
  • Beriyaning oʻgʻli.
  • Sheerning qizi.
  • oʻgʻillari Rafay, Reshef, Felax, Faxan, Laydan, Ammiud, Elishama, Non, Iso.

Manbalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  1. kak variant, upominayutsya deti detey

Havolalar[tahrir | manbasini tahrirlash]

  • Yefrem // Ensiklopedicheskiy slovar Brokgauza i Yefrona : v 86 t. (82 t. i 4 dop.). — SPb., 1890—1907.