Yuriy Bukreyev

Yuriy Dmitriyevich Bukreyev
Tavalludi	19-may 1941-yil (83 yosh); Alekseyevka 2, Kastoreni tumani, Kursk shahri, RSFSR, SSSR
Fuqaroligi	SSSR → Rossiya
Xizmatdagi yillari	1968—2005
Unvoni	General-leytenant
Lavozimi	Rossiya Federatsiyasi Quruqlikdagi qo'shinlar bosh boshqarmasi boshlig'i
Mukofotlari

Yuriy Dmitrievich Bukreyev (1941-yil 19-mayda tug'ilgan, Vtoraya Alekseevka, Kursk viloyati) - Sovet va Rossiya harbiy rahbari, general-polkovnik.

Hayoti

Yuriy Dmitriyevich Bukreyev 1941-yilda dehqon oilasida tug'ilgan. Ulug' Vatan urushi davrida ishg'oldan qochib, oilasi Voronejga, keyinchalik 1946-yilda Olmaotaga ko'chib o'tadi va u yerda Yuriy Bukreyev o'rta maktabni tugatadi.

U harbiy xizmat uchun Turkiston harbiy okrugiga 1960-yilda chaqirilgach SSSR Qurolli Kuchlari o'quv-tank polkida oddiy askar sifatida xizmat qila boshlagan. Keyinchalik zirhli kuchlar marshali P. S. Rybalko nomidagi Toshkent tank maktabi (hozirgi Chirchiq oliy tank komandir-muhandislik bilim yurti)ni eksternal o'quvchi sifatida tamomlagan. Turkiston harbiy okrugi (Termiz shahri)dagi tank otryadi va rotasiga komandir bo'lgan. Bukreyev 1973-yilda Sovet Ittifoqi marshali R. Ya. Malinovskiy nomidagi Zirhli Kuchlar Harbiy akademiyasini tamomlagan. 1973-yildan Germaniyadagi Sovet qo'shinlari guruhida komandir o'rinbosari va tank polki komandiri, motorli miltiq diviziyasi shtab boshlig'i sifatida xizmat qilgan. U 1980-yildan Kiev harbiy okrugidagi ( Konotop ) 172-Pavlograd motorli otishma diviziyasi qo'mondoni.

SSSR Qurolli Kuchlari Bosh shtabining K. E. Voroshilov nomidagi Harbiy akademiyasini 1985-yilda oltin medal bilan tamomlagan. Yuriy Dmitriyevichi1985-yilda Uzoq Sharq harbiy okrugida armiya qo'mondoni birinchi o'rinbosari lavozimiga erishgan. Noyob tuzilma keng hududda (Saxalin, Kuril orollari, Kamchatka yarim oroli, Chukotka yarim oroli) tashqi tahdidlardan xavfsizlikni ta'minlayotgan, uning ko'plab tuzilmalari to'liq avtonomiya sharoitida jangovar harakatlarga tayyorlanayotgan Uzoq Sharq harbiy okrugining 51-qo'shma qurolli armiyasida qo'mondonlik qilgan^[1]. 1989-yilning mart oyidan - Turkiston harbiy okrugi shtab boshlig'ining birinchi o'rinbosariga aylangan. 1991-yil oktyabrda Yuriy Dmitrievich Quruqlikdagi qo'shinlar Bosh shtabi boshlig'i, keyinchalik Quruqlikdagi qo'shinlar bosh qo'mondoni birinchi o'rinbosari bo'lgan.

1998-yil yanvar oyida Quruqlikdagi qo'shinlar Bosh qo'mondonligi tarqatib yuborilgandan so'ng, u Rossiya Federatsiyasi Qurolli Kuchlari Quruqlikdagi kuchlarining yangi tashkil etilgan Bosh boshqarmasi boshlig'i vazifasini bajaruvchi etib tayinlandi. 1998-yil 9-maydan - Rossiya Federatsiyasi Qurolli Kuchlari Quruqlikdagi kuchlari Bosh boshqarmasi boshlig'i. 1998-yil 27-oktyabrdan boshlab bu lavozim "Quruqlikdagi qo'shinlar Bosh boshqarmasi boshlig'i - Rossiya Federatsiyasi Qurolli Kuchlari Bosh shtabi boshlig'ining quruqlikdagi qo'shinlar bo'yicha o'rinbosari deb nomlangan. Armiya generali N.V. Kormiltsevning fikricha Yuriy Dmitriyevich Bukreyev shoshilinch ravishda tarqatib yuborilgan Quruqlik kuchlari Bosh qo'mondonligi salohiyatini saqlab qolish va 2001-yilda uni tezda tiklash uchun ko'p ishlarni amalga oshirgan^[2].

2001-yil iyul oyida Qurolli Kuchlar safidan yoshiga yetgani tufayli nafaqaga chiqarilgan. U hozirda Moskvada yashaydi va “Megapir” uyushmasi boshqaruvi raisi lavozimida ishlaydi.

Yuriy Dmitrievich Bukreev harbiy xizmatchilarni, huquqni muhofaza qilish organlari xodimlarini va ularning oila a'zolarini ijtimoiy himoya qilish bo'yicha Rossiya Federatsiyasi Federal Majlisining Federatsiya Kengashi Raisi huzuridagi Muvofiqlashtiruvchi kengash a'zosi, Rossiya Mudofaa vazirligi huzuridagi faxriylar ishlari bo'yicha markaziy kengash a'zosi hisoblanadi. U jamoat ishlarida faol ishtirok etadi.

„Harbiy xizmat uchun“ ordeni, “ Qizil Yulduz ordeni” va “Shuhrat ordeni (SSSR)” bilan taqdirlangan.

Manbalar

↑ Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А.. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской (часть 1: Сухопутные войска) Под науч. редакцией В. И. Голикова.: . Новосибирск: Академиздат, 2020 — 864-bet.
↑ „Кормильцев Н. В. Главное командование Сухопутных войск: история и современность“. Военно-исторический журнал. 2005. 8-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: date and year ()

Havolalar

[1] Феськов В. И., Голиков В. И., Калашников К. А., Слугин С. А.. Вооружённые Силы СССР после Второй мировой войны: от Красной Армии к Советской (часть 1: Сухопутные войска) Под науч. редакцией В. И. Голикова.: . Новосибирск: Академиздат, 2020 — 864-bet.

[2] „Кормильцев Н. В. Главное командование Сухопутных войск: история и современность“. Военно-исторический журнал. 2005. 8-bet.{{cite magazine}}: CS1 maint: date and year ()

[1]

[2]