Vitaliy Trotskiy
| Vitaliy Nikolaevich Trotskiy | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
31-dekabr 1835-yil Voloskovtsy, Mena tumani, Ukraina |
| Vafoti |
22-may 1901-yil (65 yoshda) Vilnyus, Rossiya imperiyasi |
| Fuqaroligi | Rossiya imperiyasi |
| Unvoni | General-adʼyutant |
| Mukofotlari |
   |
Vitaliy Nikolaevich Trotskiy (1835-yil 31-dekabr, Chernigov viloyati, Voloskovtsi – 1901-yil 22-may Vilna) – rus general-ad’yutanti, piyoda qoʻshinlari generali.
Hayoti
[tahrir | manbasini tahrirlash]Kichik rus zodagon oilasidan kelib chiqqan. Otasi Nikolay Ivanovich Trotskiy Semenovskiy polkida xizmat qilgan. Chernigov viloyatining kambagʻal yer egasi va uning rafiqasi Minodora Dmitriyevna Pashchenko hisoblanadi. Voloskovtsi qishlogʻi yaqinidagi Trotskiy fermasida tugʻilgan. 1-Moskva kadet korpusidagi kursni tamomlagan. Vitaliy Trotskiy 1853-yil 13-avgustda Buyuk Imperator gersog Mixail Nikolayevichning Jaeger polkida leytenant sifatida faoliyatini boshlagan. 1854-yil fevral oyidan boshlab polkka qoʻmondonlik qilgan. Polk safida u Moldaviya va Valaxiyaga sayohat qildi va Qrim yurishida qatnashdi. Qrimda daryo boʻyidagi jangda oʻzini namoyon qildi. 1855-yil 11-fevralda u ikkinchi leytenant sifatida Jaeger muhofaza qilish polkiga oʻtkazildi.
1858-yilda u Nikolayev Bosh shtab akademiyasiga oʻqishga kirdi. Shundan soʻng (1860) Bosh shtabga oʻqishga kirdi. 1863-yildan 1866-yilgacha „Russkiy invalid“ harbiy gazetasi muharriri yordamchisi boʻlgan. 1866-yil 12-noyabrda polkovnik unvoniga koʻtarildi.
1866—1889-yillarda u Rossiyaning chekka hududlariga xizmat qilish uchun yuborildi. Jumladan, 17 yil Turkistonda, 6 yil Kavkazda. 1866-yil 27-mayda Turkiston oʻlkasi qoʻshinlari shtab boshligʻi, 1867-yil 21-iyulda esa Sirdaryo viloyati qoʻshinlari shtabi boshligʻi etib tayinlandi. Ikki yil oʻtib, 1869-yil 1-noyabrda u viloyat qoʻshinlari qoʻmondoni yordamchisi etib tayinlandi. 1873-yil 10-yanvardan Turkiston harbiy okrugi shtab boshligʻi boʻldi.
Buxoro yurishida general-mayor Dimitriy Romanovskiy otryadida Oʻratepani qamal qilish, hujum qilish va bosib olishda, Zamlin qamalida va Jizzaxni egallashda qatnashgan. Keyingi yillarda Shahrisabz yurishida (1870), Xiva yurishida (1873) Quljani zabt etishda (1871) va Qoʻqon yurishida (1875) faol qatnashgan.
1870-yil 14-avgustda unga general-mayor, 1873-yil 22-iyulda esa general-mayor unvoni berildi.
1878-yil 5-mayda Vitaliy Trotskiy Sirdaryo viloyati harbiy gubernatori va qoʻshinlari qoʻmondoni etib tayinlanadi[1]. 1880-yil 30 avgustda general-leytenant unvoniga koʻtarilib, lavozimlari va umumiy shtabni saqlab qoldi. 1883-yil 18-fevralda u 23-piyoda diviziyasining boshligʻi etib tayinlandi.
1883-yil 16-martdan Kavkaz harbiy okrugi shtab boshligʻi, 1889-yil 13-avgustda 16-armiya korpusi qoʻmondoni etib tayinlandi. 1890-yil 22-yanvardan Kiyev harbiy okrugi qoʻmondoni yordamchisi boʻldi. 1901-yilda Vilnyusda vafot etdi[2][3].
Mukofotlari
[tahrir | manbasini tahrirlash]- 4-darajali Muqaddas Anna ordeni (1854)
- Qilich va kamon bilan 4-darajali Avliyo Vladimir ordeni (1867)
- Qilich bilan 1-darajali Muqaddas Stanislav ordeni (1873)
- „Jasorat uchun“ yozuvi boʻlgan oltin, olmosli qilich (1874).
- 3-darajali Avliyo Georgiy ordeni (1875-yilgi Andijonga qilgan hujumi uchun 1875 yil 1-oktyabrda berilgan))
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ http://svoboda.fm/culture/Culture/214392.html «Забуті герої»: генерал від інфантерії Віталій Миколайович Троцький
- ↑ Некролог // Новое Время. — M., 1901. — № 10 мая 1901.
- ↑ Федорченко В. Н. Свита российских императоров. — М., 2005. — Т. 2. — С. 352—353.
Adabiyotlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- Редакция журнала. Свиты Его Величества генерал-майор В. Н. Троцкий // Всемирная иллюстрация : журнал. — 1879. — Т. 21, № 531. — С. 211.
- Троцкий Виталий Николаевич // Список генералам по старшинству. Составлен по 1 мая 1901 года. — СПб.: Военная типография, 1901. — С. 59.
- Троцкий, Виталий Николаевич // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
- Федорченко В. И. Императорский Дом. Выдающиеся сановники: Энциклопедия биографий. — Красноярск; М., 2000. — Т. 2.