Kontent qismiga oʻtish

Khavak dovoni

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
(Xavak dovonidan yoʻnaltirildi)

Khavak dovoni (balandligi 3,848 metr (12,625 ft) ) Panjshir vodiysi boshi yonidan Hindukush tog'lari orqali shimoli-g'arbga, Andarab va Bag'lon orqali Afg'oniston shimoliga yo'nalish bo'ylab o'tadi.[1]

Miloddan avvalgi 329-yil bahorida Aleksandr Makedonskiy oʻz qoʻshinini Kobul vodiysidan togʻlar orqali Baqtriyaga (keyinchalik shimolda Toxaristonga ) olib borganida, anʼanaviy tarzda shu yoʻldan borgan. Vinsent Smitning ta'kidlashicha, Iskandar o'z qo'shinlarini Khavak va Kaoshan yoki Kushon dovoni orqali olib o'tgan.[2] Ba'zi olimlarning fikriga ko'ra, bunga hech qanday dalil yo'q.[3]

Xavak, ehtimol, mashhur xitoylik buddist ziyoratchi rohib Syuantszang tomonidan 7-asr boshlarida Hindistondan Xitoyga qaytib kelganida foydalanilgan dovondir.[4][5] 1333 yilda Ibn Battuta Hindistonga safari chog'ida dovonni kesib o'tdi. Yigirma yildan ortiq vaqt o'tgach, o'z hisobini yozayotganda, u qorga botib ketmaslik uchun tuyalari oldiga kigiz yoyganini esladi.[6]

Bundan tashqari, Temur (Tamerlan yoki Cho'loq Temur, 1336–1405) va kapitan Jon Vud 19-asr o'rtalarida Oksus manbalariga qaytib kelganida kesib o'tgan. Bu Kobul vodiysidan Afg'oniston shimoliga olib boruvchi eng sharqiy dovon va bu mintaqaning eng mashhur dovoni edi.[7]

Afg'onistonning dastlabki tarixi uchun juda muhim bo'lgan bu dovon hozirda asosan Salang dovoni ostidagi Salang tunnelidan o'tuvchi asfaltlangan yo'l orqali aylanib o'tadi va Sovetlar tomonidan 1964 yilda taxminan 3,400 metr (11,200 ft) balandlikda qurib bitkazilgan. . U Charikar va Kobulni Qunduz, Xulm, Mozori Sharif va Termiz bilan bog'laydi.

  1. Hill (2009), pp. 560, 563.
  2. Smith (1914), p. 49.
  3. Vogelsang (2002), p. 9, n. 16; Hill (2009), pp. 564, 563
  4. Vogelsang (2002), p. 174.
  5. Wood (1872), p. lxiv (Xuanzang written as Hwen Thsang); Yule 1913, s. 258 (Xuanzang written as Hiuen Tsang)
  6. Defrémery & Sanguinetti 1855, ss. 84-85; Gibb 1971, ss. 586–587; Dunn 2005, s. 178
  7. Verma (1978), pp. 86 and nn. 155, 156; 264.