Kontent qismiga oʻtish

Bandi Qaysar

Koordinatalari: 32°03′14″N 48°50′55″E / 32.0538°N 48.8485°E / 32.0538; 48.8485
Vikipediya, erkin ensiklopediya
Bandi Qaysar

Toʻgʻon koʻprigi qoldiqlari
Koordinatalar 32°03′14″N 48°50′55″E / 32.0538°N 48.8485°E / 32.0538; 48.8485
Quvvati Sosoniy yoʻli Pasargada−Ktesifon
Ustidan oʻtgan Qarun daryosi
Mahalliy Shushtar, Eron
Boshqa nom(lar) Puli Qaysar, Valerian koʻprigi, Shodirvon
Xususiyatlari
Dizayni Koʻprik ustki tuzilishiga ega boʻlgan toʻsiq
Xom-ashyo Qumtosh, Rim betoni
Umumiy uzunlik Tax. 500 m
Uzunlik oraligʻi 9 m
Oraliqlar No. 40+

Bandi Qaysar (forscha: بند قیصر, „Qaysar toʻgʻoni“), Puli Qaysar („Qaysar koʻprigi“), Valerian koʻprigi yoki Shodirvon – Eronning Xuziston ustoni, Shushtar shahridagi qadimiy arkali koʻprik va mamlakatda birinchi boʻlib toʻgʻon bilan birlashtirilgan koʻprik[1]. Milodiy 3-asrda sosoniylar tomonidan Rim harbiy asirlaridan ishchi kuchi sifatida foydalangan holda qurilgan[2]. Bandi Qaysar Rim koʻprigi va Rim toʻgʻoni dizaynining eng sharqiy namunasidir[3]. Uning ikki maqsadli dizayni Eron qurilish muhandisligiga katta taʼsir koʻrsatgan va Sosoniylarning suvni boshqarish usullarini ishlab chiqishda muhim rol oʻynagan[4].

Eronning eng tez oqar daryosi boʻlgan Qarun ustidagi taxminan 500 m uzunlikdagi toʻgʻon Shushtar tarixiy gidravlika tizimining (سازه‌های آبی شوشتر) asosiy strukturasi boʻlib, qishloq xoʻjaligi hosildorligida muhim rol oʻynagan[5]. Arkali ustki inshoot Pasargada va Sosoniylar poytaxti Ktesifon oʻrtasidagi muhim yoʻl boʻylab oʻtgan[6]. Islom davrida qayta-qayta taʼmirlangan[7] toʻgʻon koʻprigi 19-asr oxirigacha foydalanilgan[8]. 2009-yilda u YuNESKO tomonidan Eronning 10-jahon merosi obyekti sifatida Jahon merosi roʻyxatiga kiritilgan[9].

Tarixi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Fors anʼanalariga koʻra, Bandi Qaysar Edessa jangida magʻlubiyatga uchragan (260) va sosoniylar hukmdori Shopur I tomonidan butun qoʻshini bilan asirga olingan Rim imperatori Valerian (253–260 y.) sharafiga nomlangan. Rim muhandislik korpusini oʻz ichiga olgan 70 000 kishigacha boʻlgan bu ulkan ishchi kuchi gʻoliblar tomonidan Eron janubi-gʻarbiy qismidagi muhim qishloq xoʻjaligi markazi boʻlgan Shushtardagi qurilish ishlariga jalb qilingan[10]. Umumiy 150 000 gektar ekin maydonlariga xizmat koʻrsatish uchun rimliklar uchta inshoot qurishga kirishdilar: Abi Gargar deb nomlangan kanal va suv oqimini boshqaradigan Bandi Qaysar va Qarun daryosining sunʼiy suv oqimiga quyiladigan Bandi Mizan toʻgʻonlari[11][A. 1].

Bu tarix 9-10-asrlarda musulmon tarixchilari Tabariy va Masʼudiylar tomonidan bayon qilingan[12]. Garchi ularning rimliklar yozgan tarixga koʻr-koʻrona ishonib boʻlmasa-da, rimliklarning tarixiy mavjudligini zamonaviy mahalliy nomlar, masalan, yaqin atrofdagi qishloq uchun „Roumischgan“ va lur qabilasi „Rumian“ tasdiqlaydi[6]. Bundan tashqari, kimxob ishlab chiqarish va bir qancha mashhur urf-odatlar kabi bir qator mahalliy hunarlarning kelib chiqishi rimlik koʻchmanchilar bilan bogʻliq[12].

Shushtardagi toʻgʻon koʻprigi sosoniylarning Pasargada va Ktesifon markazlari oʻrtasidagi muhim yoʻl boʻyida joylashgan edi[12]. Bu yoʻlda yana ikkita Sosoniy toʻgʻon koʻprigi, Kerxe boʻylab Payi pul va Abi Diz ustidagi Dizpulda joylashgan koʻpriklar ham Rim harbiy asirlarining zamonaviy ishi hisoblanadi. Har ikkisi ham mahalliy arxitekturaga mutlaqo yot boʻlgan ohak bilan bogʻlangan Rim toshini koʻrsatadi[13].

Rim misolida koʻprik ustki inshootining toʻgʻon loyihasiga integratsiyalashuvi Eron gidrotexnikasining standart amaliyotiga aylandi, u taxminan eramizning 1000-yillarigacha davom etdi va u Sherozda hali ham mavjud Bandi Amir bilan yakunlandi[14].

Qurilishi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Shushtar Eronning eng tez oqar daryosi boʻlgan Qarun ustidagi qoyali platoda joylashgan. Sosoniylar tomonidan shahar va uning keng sugʻoriladigan ichki hududi uchun suvni yoʻnaltirish uchun qurilgan dastlabki toʻgʻon toʻgʻri ishlamadi[15]. Rim ishchi kuchi kelgandan soʻng kuchga kirgan sugʻorish sxemasi uchta bosqichni oʻz ichiga oldi: Birinchidan, daryo Abi Gargarga yoʻnaltirildi, bu toʻgʻon qurilish maydonchasining yuqori oqimidagi nuqtada Qarun daryosidan chiqib, 50 km janubda toʻgʻonda asosiy daryoga qayta qoʻshiladi; u hosil qilgan orol Mianab („Jannat“) oʻzining bogʻ plantatsiyalari bilan mashhur[16].

Soʻngra qurigan daryo oʻzanining boʻylab Bandi Qaysar qurilgan boʻlib, uning poydevori qumtoshning qattiq qatlamlarini izlash uchun aylanma yoʻlni bosib oʻtgan[17]. Suv tepadan doimiy ravishda oqib oʻtganligi sababli, gidrotexnik inshoot toʻgʻon emas, balki suv oʻtkazgich taʼrifiga mos keladi[8]. Koʻtarilgan suv sathining hisob-kitoblari bir necha futdan[15] 7-10 m gacha[18], lekin katta ehtimol bilan 3-4 m oraligʻida boʻlgan, bu ikki qirgʻoqdagi sugʻorish oʻtkazgichlarini qurgʻoqchilik mavsumida suv bilan taʼminlash uchun yetarli edi[7]. Oʻzining kamtarona balandligiga qaramay, arkali ustki inshootni oʻrnatish uchun toʻsiq devori ancha qalin (9–10 m) edi[19].

Toʻsiq tepasida dastlab kamida qirqta arka bilan mustahkamlangan yoʻl uning butun uzunligi boʻylab 500 m atrofida boʻlgan[7]. Hozirgi inshootda, toʻgʻrirogʻi uning qoldiqlarida koʻzga koʻrinadigan ustunlik qiluvchi uchli arklar islom davrida amalga oshirilgan koʻplab rekonstruksiya va taʼmirlash ishlaridan dalolat beradi[20]. Puli Qaysarning odatda aniq kengligi 6,6 dan 9 m gacha boʻlgan[7].

Oqimning yuqori tomonida qirralar bilan himoyalangan tirgaklar toʻrtburchaklar shaklida boʻlib, baland suv yoʻllari bilan teshilgan; ularning qalinligi 5 dan 6,4 m gacha boʻlgani suv yoʻlini deyarli yarmiga cheklab qoʻygan[7]. Taqqoslash uchun, imperiya hududida joylashgan Rim koʻpriklarining ustun qalinligi odatda koʻprik uzunligining toʻrtdan bir qismini tashkil qiladi va maksimal uchdan biridan oshmagan[21].

Pirs va poydevorning qoplamasi ohak bilan bogʻlangan va temir qisqichlar bilan birlashtirilgan kesilgan qumtosh bloklaridan iborat; ichki qism Rim betoni bilan toʻldirilgan[22], bu qurilish texnikasi Pay pul koʻprigida ham kuzatilgan[6]. Daryoning yuqori qismida daryo oʻzagiga katta tosh plitalar yotqizilgan, ehtimol oqim toʻgʻon poydevorini buzmasligi uchun[23]. Toʻgʻonning sobiq forscha nomi „Shodirvon“ bu beton nomidan olingan[12].

Nihoyat, Abi Gargar kanaliga suv oqimini nazorat qilish uchun yana bir kichikroq toʻsiq, Bandi Mizan, qurilishi Rim asarlaridan keyinroq boʻlishi mumkin, oqimning yuqori qismida qurilgan[24]. Qadimgi Shushtar gidrotexnika majmuasini qurish uchun Rim ishchi kuchiga sarflangan vaqt har xil maʼlumotlarga koʻra, uch yildan yetti yilgacha boʻlgan[25].

Bu joy YuNESKO tomonidan „ijodiy daholikning durdona asari“ deb atalgan[9]. Gidrotexnika ishlari bilan bir qatorda u Selastel qal’asi va suv sathini oʻlchash uchun minora, shuningdek, bir qator suv tegirmonlarini oʻz ichiga oladi[9].

Galereya

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Eslatmalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ Ikki barajning nomlari Smit (1971) va Xodj (1992 va 2000) tomonidan chalkashib ketgan. OʻKonnor (1993) ham Abi Gargar shoxchasidagi Bandi Qaysarni notoʻgʻri aniqlagan.

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ Vogel 1987, s. 50
  2. ↑ Smith 1971, ss. 56–61; Schnitter 1978, s. 32; Kleiss 1983, s. 106; Vogel 1987, s. 50; Hartung & Kuros 1987, s. 232; Hodge 1992, s. 85; O'Connor 1993, s. 130; Huff 2010; Kramers 2010
  3. ↑ Schnitter 1978, s. 28, fig. 7
  4. ↑ Impact on civil engineering: Huff 2010; on water management: Smith 1971, ss. 60f.
  5. ↑ Length: Hodge 1992, s. 85; Hodge 2000, ss. 337f.; extensive irrigation system: O'Connor 1993, s. 130
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Hartung & Kuros 1987, s. 232
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Hartung & Kuros 1987, s. 246
  8. ↑ 8,0 8,1 Hodge 1992, s. 85; Hodge 2000, ss. 337f.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Shushtar Historical Hydraulic System, UNESCO, retrieved on 1 May 2010
  10. ↑ Vogel 1987, s. 50; engineers: Kleiss 1983, s. 106
  11. ↑ Smith 1971, s. 58; hectares: O'Connor 1993, s. 130
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Kramers 2010
  13. ↑ Roman masonry: Hartung & Kuros 1987, ss. 232, 238, fig. 13, 249; Iranian non-use: Chaumont 1964, s. 170, fn. 3
  14. ↑ Smith 1971, ss. 60f.; Andoza:Harnvb
  15. ↑ 15,0 15,1 Smith 1971, ss. 57f.
  16. ↑ Smith 1971, s. 58; length: Hartung & Kuros 1987, s. 246; orchards: Shushtar Historical Hydraulic System, UNESCO, retrieved on 1 May 2010
  17. ↑ Smith 1971, ss. 57ff.; sandstone: Hartung & Kuros 1987, s. 232
  18. ↑ O'Connor 1993, s. 130
  19. ↑ 30–40 feet: Smith 1971, ss. 57ff.
  20. ↑ Reconstructed arches: Smith 1971, ss. 112–113, plate 17; other repairs: Hartung & Kuros 1987, s. 246
  21. ↑ O'Connor 1993, s. 164
  22. ↑ Smith 1971, ss. 57ff.; Hartung & Kuros 1987, s. 232
  23. ↑ Smith 1971, ss. 57ff.; slabs: Kramers 2010
  24. ↑ Hartung & Kuros 1987, s. 247f.
  25. ↑ Smith 1971, ss. 57ff.

Adabiyotlar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  • Chaumont, M.-L. (1964), „Les Sassanides et la christianisation de l'Empire iranien au IIIe siècle de notre ère“, Revue de l'histoire des religions, 165 (2): 165–202 (170), doi:10.3406/rhr.1964.8015
  • Hartung, Fritz; Kuros, Gh. R. (1987), „Historische Talsperren im Iran“, in Garbrecht, Günther (muh.), Historische Talsperren, 1-jild, Stuttgart: Verlag Konrad Wittwer, 221–274-bet, ISBN 3-87919-145-X
  • Hodge, A. Trevor (1992), Roman Aqueducts & Water Supply, London: Duckworth, 85-bet, ISBN 0-7156-2194-7
  • Hodge, A. Trevor (2000), „Reservoirs and Dams“, in Wikander, Örjan (muh.), Handbook of Ancient Water Technology, Technology and Change in History, 2-jild, Leiden: Brill, 331–339 (337f.)-bet, ISBN 90-04-11123-9
  • Huff, Dietrich (2010), „Bridges. Pre-Islamic Bridges“, in Yarshater, Ehsan (muh.), Encyclopædia Iranica Online
  • Kleiss, Wolfram (1983), „Brückenkonstruktionen in Iran“, Architectura, 13: 105–112 (106)
  • Kramers, J. H. (2010), „Shushtar“, in Bearman, P. (muh.), Islom ensiklopediyasi (2nd-nashr), Brill Online
  • O'Connor, Colin (1993), Roman Bridges, Cambridge University Press, 130 (No. E42)-bet, ISBN 0-521-39326-4
  • Schnitter, Niklaus (1978), „Römische Talsperren“, Antike Welt, 8 (2): 25–32 (32)
  • Smith, Norman (1971), A History of Dams, London: Peter Davies, 56–61-bet, ISBN 0-432-15090-0
  • Vogel, Alexius (1987), „Die historische Entwicklung der Gewichtsmauer“, in Garbrecht, Günther (muh.), Historische Talsperren, 1-jild, Stuttgart: Verlag Konrad Wittwer, 47–56 (50)-bet, ISBN 3-87919-145-X
  • Galliazzo, Vittorio (1995), I ponti romani, 1-jild, Treviso: Edizioni Canova, 89–90-bet, ISBN 88-85066-66-6

Havolalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Vikiomborda Band-e Kaisar mavzusiga oid fayllar bor 

"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Bandi_Qaysar&oldid=5231464" dan olindi