Mixail Xanjin

Mixail Xanjin
	Mixail Vasilyevich Xanjin
Urush vaziri Rossiya davlati
	Mansab davri; 5-oktyabr 1919 – 4-yanvar 1920
Oʻtmishdoshi	Budberg Aleksey Pavlovich
Vorisi	lavozim bekor qilindi
Shaxsiy maʼlumotlari
Tavalludi	29-oktyabr 1871; Samarqand, Rossiya imperiyasi
Vafoti	14-dekabr 1961 ; Jambul, Qozogʻiston
Xizmat yillari	Rossiya 1890−1920

Mixail Vasilyevich Xanjin (1871-yil 17-oktyabr, Samarqand, Samarqand viloyati, Turkiston general-gubernatori, Rossiya imperiyasi – 1961-yil 14-dekabr, Jambul, Jambul viloyati, Qozogʻiston SSR, SSSR) – Rossiya harbiy qoʻmondoni, oxirgi marta ushbu unvonga sazovor boʻlgan artilleriya generali (1919). Sibirdagi oqlar harakati yetakchilaridan biri. Rossiya davlatining (1918−1920) oxirgi harbiy vaziri.

Hayoti

Xanjin Mixail Vasilyevich Samarqand shahrida, Turkiston general-gubernatorligida tugʻilgan. 1890-yilda Orenburg Neplyuyevskiy kadet korpusini tugatdi va oʻsha yilning 29-avgustida xizmatga kirdi. Mixail Xanjin 1893-yilda Mixaylovskiy artilleriya maktabini tamomlagan va Orenburg kazak armiyasining ot artilleriya brigadasiga kornet sifatida ozod qilingan. 1896-yil 1-iyulda yuzboshi, 1897-yil 14-noyabrda leytenant unvoniga koʻtarildi. 1897-yil 17-dekabrda 6-zaxira artilleriya brigadasiga oʻtkazildi. 1898-yil 19-iyulda shtab kapitanligiga koʻtarildi.

1899-yilda Mixaylovskiy nomidagi artilleriya akademiyasini 1-toifali tamomlagan, oʻsha yilning 29-martida Turkiston artilleriya brigadasiga oʻtkazilgan, 2-iyunda esa kapitan unvoni berilgan.

1903-yilda ofitser artilleriya maktabini tamomlagan va oʻsha yilning 8-avgustida 36-artilleriya brigadasining 4-batareykasi komandiri etib tayinlangan. 2-sentyabrda unga podpolkovnik unvoni berildi.

Birinchi Jahon urushi

Birinchi jahon urushiga 19-artilleriya brigadasi komandiri sifatida kirdi. 1915-yil yanvar oyida Mevolavochdagi janglar uchun Georgiy quroli bilan taqdirlangan. 1915-yil iyuldan – 12-piyoda diviziyasi qoʻmondoni. Mixail Xanjin 3-darajali Avliyo Georgiy ordeni bilan taqdirlangan: 1915-yil 7-iyulda 12-piyoda diviziyasi qoʻmondonligini oʻz zimmasiga olib, ushbu diviziyaning ayrim qismlari ustun dushman kuchlarining hujumiga dosh berolmay, chekinishni boshladi, u zahiradagi batalonga shaxsan rahbarlik qildi, 12-piyoda diviziyasi va 4-piyoda diviziyasining chap qanoti oʻrtasida hosil boʻlgan boʻshliqni toʻldirdi va chekinayotgan boʻlinmalarni toʻxtatdi.

Oqlar harakati

Xanjin Bolsheviklar hokimiyat tepasiga kelgach Orenburg kazak armiyasining yerlariga joʻnadi. Bir qator nashrlarning taʼkidlashicha Mixail Xanjin noqonuniy vaziyatda Ural janubida oq qoʻzgʻolonchilar otryadlarini tuzishni boshlagan va Sibirdagi podpolkovnik A. N. Grishin-Almazov bilan hamkorlik qilgan. Bir qator boshqa mualliflarning fikriga koʻra, 1918-yil iyuligacha u kutish va koʻrish pozitsiyasini egalladi va bolsheviklarga qarshi kurashda qatnashmadi^[1].

Emmigratsiya

Bir muddat Dairen va Qingdaoda, 1925-yildan Changchunda, 1925-yildan Mukdenda, 1931-yildan Shanxayda, 1932-yildan Dairenda yashadi. Mixail Xanjin Manchuriyadagi rus harbiy muhojirlari orasida katta obroʻga ega edi^[2].

Hibsga olish va hayotining soʻnggi yillari

Sovet qoʻshinlari Manchuriyani bosib olgandan soʻng, Xanjin oʻgʻli bilan 1945-yil 15-sentyabrda Dairendagi SMERSH tomonidan hibsga olingan. 1946-yil 30-noyabrda SSSR Davlat xavfsizlik vazirligining maxsus yigʻilishida RSFSR Jinoyat kodeksining 58-4-moddasida koʻrsatilgan „aksilinqilobiy faoliyat“da ayblanib, 10 yilga qamoq jazosiga hukm qilingan^[3].

1992-yil 23-iyunda vafotidan keyin reabilitatsiya qilindi.

Manbalar

↑ Ganin A. V. Orenburgskoe kazache voysko v Grajdanskoy voyne i v emigratsii. 1917−1945. // Военно-исторический журнал. – 2007. – № 8. – S.25-30.
↑ Smirnov S. V. Raskol v srede russkix ofitserov Generalnogo shtaba v Manchjurii vo vtoroy polovine 1920-x godov. // Военно-исторический журнал. – 2019. – № 1. – S.72—76.
↑ Kupsov I. V., Buyakov A. M., Yushko V. L. Beliy generalitet na Vostoke Rossii v godi Grajdanskoy voyni: Biograficheskiy spravochnik. – M.: Kuchkovo pole; Assotsiatsiya „Voennaya kniga“, 2011. – 672 s. – ISBN 978-5-9950-0199-7. – S.583—585.

Havolalar

генерала Ханжина. ГТРК «Оренбург», 1998 г. Video YouTubeda
Biografiya^{[sayt ishlamaydi]}
Biografiya

[1] Ganin A. V. Orenburgskoe kazache voysko v Grajdanskoy voyne i v emigratsii. 1917−1945. // Военно-исторический журнал. – 2007. – № 8. – S.25-30.

[2] Smirnov S. V. Raskol v srede russkix ofitserov Generalnogo shtaba v Manchjurii vo vtoroy polovine 1920-x godov. // Военно-исторический журнал. – 2019. – № 1. – S.72—76.

[3] Kupsov I. V., Buyakov A. M., Yushko V. L. Beliy generalitet na Vostoke Rossii v godi Grajdanskoy voyni: Biograficheskiy spravochnik. – M.: Kuchkovo pole; Assotsiatsiya „Voennaya kniga“, 2011. – 672 s. – ISBN 978-5-9950-0199-7. – S.583—585.

[1]

[2]

[3]