Sakinabonu begim
| Sakinabonu begim | |
|---|---|
| Mughal Imperiyasining shahzodasi | |
| Turmush oʻrtogʻi | Shah Ghazi Khan |
| Uy | Timurid |
| Otasi | Humayun |
| Onasi | Mah Chuchak Begum |
| Dini | Sunni Islam |
Sakinabonu begim (1604-yil 25-avgustda vafot etgan) — Boburiy malika, boburiy imperator Humoyunning qizi.
Hayoti
[tahrir | manbasini tahrirlash]Sakinabonu begim imperator Humoyun va uning rafiqasi Mah Chuchak Begumning qizi edi. Uning uka-singillari: Mirzo Muhammad Hakim, Farrux Fol Mirzo, Baxt-un-Nissa Begim va Amina Banu Begimlar edi[1].
Taqdiri
[tahrir | manbasini tahrirlash]Sakinabonu begim Akbarning shaxsiy doʻsti Naqibxon Qazviniyning amakivachchasi Shoh Gʻozixonga[2] turmishga chiqqan. Amakisi Qozi Iso uzoq vaqt Eron qozisi boʻlib xizmat qilgan, Hindistonga kelgan va davlat xizmatiga olingan. 1573-yilda Naqibxon vafotidan keyin Akbarga qizini unga qoldirganligi haqida xabar beradi. Akbar Naqibning uyiga borib, unga uylanadi. Shunday qilib, uning ikki amakivachchasi imperator oilasiga turmushga chiqadi[3].
Kobulga ketishi
[tahrir | manbasini tahrirlash]1578-yilda Akbarning shaharga ikkinchi yurishi oldidan Sakinabonu begim Kobulga yuborildi. Oʻshanda uning akasi Marvaunnahrlik oʻzbek Abdulxayriy va unga hukmron hukmdor sifatida munosabatda boʻlgan Safaviylar bilan, shuningdek, temuriylarning yana bir hukmdori shahzoda Sulaymon Mirzo bilan muzokaralar olib borganga oʻxshaydi. U mirzoni tinchlantirish uchun yuborilgan va shahzoda Salim mirzoni (boʻlajak imperator Jahongir) qiziga ragʻbat sifatida turmushga berishni maslahat bergan[4][5].
Sakinabonu begim 1604-yil 25-avgustda vafot etdi[6].
Xatdagi soʻzlar
[tahrir | manbasini tahrirlash]U oʻzining jiyani imperator Akbarning iltimosiga binoan yozgan oʻgay ukasi imperator Humoyunning hayoti haqida hikoya qiluvchi „Humoyun-nama“ ning muallifi sifatida tanilgan. Gulbadanning Bobur haqidagi xotiralari qisqa, ammo u Humoyunning oilasi haqida tetiklantiruvchi maʼlumot beradi va uning oʻgay ukasi Kamron Mirzo bilan toʻqnashuvi haqida kamdan-kam maʼlumot beradi. Qaygʻu hissi bilan u akalari oʻrtasida birodarlik mojarosini qayd etgan edi[7].
Manbalar
[tahrir | manbasini tahrirlash]- ↑ Begum, Gulbadan. The History of Humayun (Humayun-Nama). Royal Asiatic Society, 1902 — 186-bet.
- ↑ The Proceedings of the Indian History Congress - Volume 36. Indian History Congress, 1975 — 169-bet.
- ↑ Awangābādī, Shāhnavāz Khān. The Maāthir-ul-umarā: Being biographies of the Muḥammadan and Hindu officers of the Timurid sovereigns of India from 1500 to about 1780 A.D.. Janaki Prakashan, 1979 — 383-bet.
- ↑ Greer, Margaret R.. Rereading the Black Legend: The Discourses of Religious and Racial Difference in the Renaissance Empires. University of Chicago Press, September 15, 2008 — 62-bet. ISBN 978-0-226-30724-4.
- ↑ Walthall, Anne. Servants of the Dynasty: Palace Women in World History. University of California Press, 2008 — 107-bet. ISBN 978-0-520-25444-2.
- ↑ Beveridge, Henry. Akbarnama of Abu'l-Fazl ibn Mubarak - Volume III. Asiatic Society, Calcuta, 1907 — 1256-bet.
- ↑ „Xatdagi soʻzlar“. https://en-m-wikipedia-org.translate.goog/wiki/Gulbadan_Begum?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=ru&_x_tr_hl=ru. Qaraldi: 9-dekabr 2022-yil.